Oud zeer.

Twee vliegen zaten te genieten in het zonnetje. Hun pootjes streelden de vleugels en ze waren zeer tevreden met hun leven.

Miepje, de ene vlieg, vertelde.

“Ik heb een huis gevonden en wil je uitnodigen met me mee te gaan”

Sonja, haar vriendin, volgde haar in haar vlucht. Als Miep het zei kwam het helemaal goed. Ze vlogen het huis binnen en Sonja schrok. Er woonden twee katten en een hond. Liep hun nageslacht geen gevaar?

Ze moesten toch verantwoordelijk bezig zijn.

Maar Miep vertelde dat de huisdieren af en toe in de lucht sprongen, maar dat het hun nooit lukte om hen te vangen.

En dat de mens zo zachtaardig was. Die deed nog geen vlieg kwaad.

Ze boog zich over een overstekend slakje om hem te bewonderen en bijtjes werden liefderijk gevangen om ze buiten vrij te laten.

Nee, in dit huis zou hun nageslacht veilig zijn.

Miep en Sonja piepten  de pedaalemmer binnen en legden hun eitjes in het afval.

De pedaalemmer woonde in een dorp waar ze heel milieubewust waren en groen van rest scheiden.

Helemaal gerustgesteld gingen Miep en Sonja verder met hun leven. Met het zonnetje op hun vleugels deden ze een ander adresje aan.

Op een dag kwamen de eitjes uit. De babies krioelden en kropen langs de rand van de pedaalemmer naar beneden.

In opmars zochten ze een plekje met de bedoeling zich te verpoppen.

Helaas. Dat zachtaardige mens kwam de keuken in. Ze gaf zachte kreetjes van schrik en vervrouwde zich.

Dit kon echt niet. Hier moest opgetreden worden.

Ze ving de hele mikmak en spoelde ze door de gootsteen,. Ondertussen griezelde ze van medelijden, want het waren wel levende wezentjes.

Ze controleerde de vloer en alle hoekjes en gaatjes.

Het was opgeruimd volgens haar.

Een tijdje later.

Er waren babies, die het hadden overleefd. Want het raam werd rijkelijk bevolkt door slaperige muggen.

Terwijl de mens haar spijtbetuigingen uitte, mepte ze het hele nageslacht dood.

Ondertussen bedacht ze dat het belangrijk is om geen restjes achter te laten.

Zorgvuldig verpakte ze het afval, wat kon bederven in oude kranten en iedere dag leegde ze haar pedaalemmer in de ondergrondse.

Want als je oud zeer niet opruimt, moet je nog weleens aan de slag.

@Lineke

Bubbeltjesplastic

“Heel Holland bakt” is afgelopen.

Het is een programma waar ik heel graag naar kijk. Maar  nu mag ik me verheugen in “The Great British Bake Off” En ook dat vind ik heerlijk. Het is op donderdagavond. Omdat ik geen televisie heb maar het via internet bekijk vergeet ik het nog weleens. Aan het einde van het programma met het spektakelstuk schiet me het te binnen, maar dan wacht ik liever totdat het op uitzendinggemist staat.

Er is een bakker bij die mijn hart heeft gestolen. Ze heet Kim Joy en ze is zo creatief.

Kleurrijk qua uiterlijk lief en zachtaardig en ze bedenkt de mooiste baksels.

Een aardbol omhuld met chocolade en hele kleine schildpadjes erin verscholen.

Het geheel moest met een hete saus overgoten het chocola smolt en de schildpadjes ( van koek) kwamen tevoorschijn.

Zoals ze zich verheugd en met liefde naar de beestjes kijkt alsof ze tot leven gekomen zijn.

Ik denk niet dat ze de grootste bakker wordt maar wat mij betreft heeft ze gewonnen.

Wat een mooi mens.

Heerlijk om met je hart bezig te zijn en iets te creeren.

Vanmiddag kwam de post met twee rollen anti-slip besteld bij de Ikea.

Het was heel vreemd verpakt. In een flinke rol blauw bubbeltjes plastic. Dicht getaped met plakband en voorzien van mijn naam en adres.

En dan gebeurd het.

Met belangstelling word de bubbeltjesplastic door mij bekeken.

Het is minstens zo intressant als de anti-slip.

Ik vraag me af wat ik er mee zou kunnen doen. Waar kan ik dat voor gebruiken?

Mijn electrische bedbodem piept als ik hem omlaag en omhoog doe.

Ik koekeloer onder het matras om het geluid te traceren. Zou het helpen als ik er een laag bubbeltjes plastic tussen frommel.

Ik begin er maar niet aan.

Het zou in ieder geval geluiddempend kunnen werken.

Misschien helpt het als ik het onder de melkopschuimer leg. Want die maakt overmatig lawaai als hij zijn werk doet.

Ik bekijk het even maar ben toch tevreden met de gewatteerde pannenlap.

Mijn creatieve brein dwarsbomend gaat het bubbeltjesplastic in de kliko.

Eindelijk is het hier opgeruimd.

Het overtollige papierwerk uit het vorige leven is door de versnipperaar gegaan.

Gisteren was ik bij de bank om eens te informeren naar  een zg en of rekening.

Want stel dat mij wat overkomt dan moeten er toch voorzorgsmaatregelen getroffen zijn.

Dat opruimen en regelen, ik vind het een vreemd verschijnsel.

Ik kan het niet echt plaatsen, die noodzaak in mezelf.

Of het met mijn pensioengerechtigde leeftijd te maken heeft, ik zou het niet weten.

Voor nu heb ik mijn naaimachine maar eens klaar gezet.

Het lijkt me mooi om met kleurige stofjes bezig te gaan.

Daar had ik natuurlijk dat bubbeltjesplastic voor kunnen gebruiken.

Ik zal eens kijken of ik het nog kan redden.  

@Lineke

Vertrouwen.

Want U bent mijn hoop, Heere HEERE,

mijn vertrouwen vanaf mijn jeugd.

 Op U heb ik gesteund van de moederschoot af,

van de baarmoeder bent U mijn Helper;

voortdurend zal mijn lof van U zijn.

Deze blog gaat over vertrouwen.

In de drie jaar voordat ik naar Israël vertrok leerde ik God te vertrouwen.

Ieder klein dingetje besprak ik met Hem. Het was ook wat Hij van me vroeg de opdracht die God me had gegeven. Het voelde gek en ik deed het uit gehoorzaamheid.

Achteraf begrijp ik het. Toen ik startte als vrijwilliger in een kinderziekenhuis in Jeruzalem moest ik me met het weinige Engels wat ik had geleerd verstaanbaar maken. Gelukkig leerde ik gedurende het jaar dat ik er was heel veel woorden bij en sprak op den duur vloeiend Engels.

Dan werd ik op de werkvloer geschoold om met baby’s aan de beademing te werken.

Doordat ik had geleerd om ieder dingetje met God te bespreken kon Hij in iedere handeling komen met Zijn Aanwezigheid en wat ik tekort kwam vulde Hij aan.

Begrijp me goed het technische deel wat heel verantwoordelijk was immers de baby’s waren heel kwetsbaar moest punctueel uitgevoerd worden.

Maar in de omgang met de kindjes ouders en collega’s huisgenoten daar vulde God aan wat ik tekort kwam.

Al met al had ik een vertrouwelijke omgang met de Heer. En dat was heerlijk.

Maar als je levensbootje ineens in een onbegrijpelijke storm terecht komt en je er niets meer van snapt dan is het vertrouwen tot nul gereduceerd.

Huiselijk geweld, borstkanker, dakloos raken, verschillende operaties het werd stil in me.

Met mijn verstand weten dat God er is, want anders zou ik het niet redden.

Dan lees ik iets van Morgan Harper Nichols.

God knows about everything

That happened in our lives

That would make it difficult to trust

And yet still, He extends His grace to us

So we can completely start over,

And experience the beauty

And the value of trusting in Him.

Wat een genade. Wat een trouw. En wat heeft God een begrip. Begrip dat het verschrikkelijk kan stormen in het leven en dat je als je levensboompje staat te trillen het onmogelijk is om te vertrouwen.

Maar als de storm is gaan liggen, je in de rust komt, opnieuw mag beginnen.

Opnieuw beginnen vanuit de herinnering die boven komt drijven. De herinnering aan het intieme en vertrouwde met Hem.

Alsof je door de restflarden van wat achter je ligt Hem weer ziet verschijnen en je aarzelend naar Hem toe gaat zodat je kunt schuilen.

Bij Hem Die je de tijd geeft die je nooit veroordeeld, die niet het onmogelijke van je vraagt.

Geef je zenuwgestel, je ziel, je hoofd, je lijf de tijd om tot rust te komen.

God gaat naast je, is voor je en achter je.

@Lineke

Bedankt Meneer..

Vanochtend liep ik met een zakje met daarin mw.B. haar poepje naar de bestemde bak deed het erin en nam een nieuw zakje mee. Met dat we wegliepen kwam het autootje met de man die de taak heeft om alle afvalbakken te legen, zo ook de afvalbak van de hondenpoepjes.

De eerste keer dat ik hem tegen kwam bedankte ik hem en hij reageerde ontkennend.

Het was zijn werk, ik hoefde hem niet te bedanken.

Als ik daar naar had geluisterd, had ik het toch nooit weer gedaan. Dat bedanken.

Voor iemand die het lastig vind om haar kop boven het maaiveld uit te steken die geleerd heeft “normaal” te doen, is ongewoon gedrag toch een hoge drempel over.

Zijn reactie was niet wat hij inwendig ervoer. Dat bleek toen ik hem regelmatig tegenkwam in het dorp.

Er werd een hand opgestoken en vriendelijk gelachen.

Het schuchtere meisje in mij werd gerustgesteld.

Zie je nu wel, hij heeft het toch wel gewaardeerd.

Vanochtend riep ik vrolijk: “Bedankt maar weer meneer”

Hij groette vrolijk terug en zei tegen mw. B. iets vriendelijks in de trant van “he jongen”

Bedanken, vind jij dat ook lastig? Ik heb het heel moeilijk gevonden om God te bedanken.

Allereerst omdat het een plicht was. We vroegen zoveel, maar dankten we wel?

Danken werd een verplichting, het gebeurde niet uit een blij en verrast hart.

Dan kwam er voor mij nog iets bij. Als ik God ging bedanken maakte ik me afhankelijk van Hem.

Hij had dan de kans om boven me te gaan staan en het was maar afwachten wat Hij zou doen.

Want als ik een keer zou mopperen, zou Hij kunnen zeggen, dat Hij teleurgesteld was.

Want toen en toen had Hij zo goed voor me gezorgd en had ik Hem zelfs bedankt.

En nu had ik commentaar en kritiek.

Die veronderstelling klopt natuurlijk niet. God is geen mens met lek en gebrek.

Bedanken heb ik ook heel lastig gevonden toen ik in de modus van overleven zat.

Ik zag de wonderen die God deed, maar om Hem te bedanken maakte dat ik zwak werd.

En ik moest sterk zijn en staande blijven.

Nu is het zover dat ik Hem bedank. Elke keer als ik de kleine dingen zie, waar Hij me mee verwend, word ik aan de grote dingen herinnert die Hij in de afgelopen jaren deed en rollen de tranen over mijn wangen.

Mijn gevechtstenue ligt op een hoopje in een hoekje van mijn huis.

En telkens als ik de neiging heb om het aan te schieten, komt daar de Stille Stem die fluistert: “Rust”

“Bedankt dat U zo trouw Uw kinderen aan de Hand neemt.

Bedankt dat U dwars door alles heen ons naar de plaats brengt waar rust is zodat het ons goed gaat.

Bedankt dat U in het afstaan van Uw geliefde Zoon Jezus ons de eeuwige rust hebt gegeven.

Bedankt dat U van al mijn lezers houdt en het allerbeste met hen voor heeft.”

Amen.

@Lineke

Aandacht.

Kater Jerommeke loopt opnieuw te niezen. Gelukkig drinkt hij wel, maar gaat op rustige plekjes liggen.

mw.B komt op het ongewone geluid af en maakt zich duidelijk zorgen.

Iedere huisgenoot dient zich lekker in het velletje te voelen, anders controleert ze, bemoedigt en troost.

Dat bemoedigen echt belangrijk is heb ik gemerkt.

Een paar jaar geleden kwam Suske hier wonen en onmiddellijk ontfermde Jerommeke zich over de kitten.

Hij waste haar uitgebreid en speelde geduldig met haar.

Daardoor trok ik mij terug, ik wilde er niet tussen komen.

Maar ondanks de aandacht van Jerommeke was Suske een schuwe poes. Zodra er vreemde mensen in huis kwamen, was Suske verdwenen.

Het drong tot me door dat mijn bescheidenheid geen goede uitwerking op Suske had.

Maar de band is niet een twee drie herstelt als je gewend bent om afgewezen te worden.

Omdat ik voor veel dingen bid bracht ik ook dit in gebed.

Eerst voelde ik me verplicht om haar te kroelen en te knuffelen.

Suske was net als ik niet overtuigd dat het goed zou komen en verloor niet direct haar wantrouwen jegens mij.

Logisch ook. Maar inmiddels zijn we een aantal weken verder en het gaat goed met Suske. Ze gaat niet meer op de loop voor overbezorgde mw.B., wandelt zelfbewust door het huis, kruipt niet meer weg voor vreemden en neemt haar plek in.

Ze weet nu dat ze er mag zijn en dat ze bij ons hoort.

@Lineke

Een nieuwe jas.

Winkel in winkel uit. Niet echt mijn ding maar als je 2 armen hebt wat normaal is, die in maten verschillen, wat niet normaal is, moet je weleens kritisch kijken.

Meestal trek ik als eerste met mijn grootste arm het kledingstuk aan.

Past het dan gaan we verder. Maar helaas is de rest dan veel te groot.

Meestal tenminste.

Zo was ik op zoek naar een zomerjas.

De ene te saai, de andere te groot.

Totdat ik een duurdere zaak binnenstapte. De eerste jas was niet goed.

Maar tussen de verschillende exemplaren zag ik iets glinsteren.

Helemaal mijn smaak. Ik schoot er in en hij paste perfect.

Wat was ik er blij mee. Niet goedkoop, dat niet, maar zo mooi.

Daar zal ik jaren plezier van hebben. Tenminste als de Heer niet snel terug komt.

In een oogwenk word ik dan meegenomen. Ik hang mijn jas op een zichtbare plek, want die moet mee.

Alhoewel ik Thuis een nieuwe krijg. Een witte, wordt er gezegd.

@Lineke

Hello Dad! It's me again.

Vandaag zou het een feestelijke dag worden. Vandaag mijn eerste AOW en pensioen gestort.

Buurvrouw uitgenodigd voor koffie met gebak. Je moet het toch met iemand vieren nietwaar?

Benieuwd keek ik vanochtend op mijn rekening.

Een klein bedrag aan pensioen was gestort. Helemaal ongerust belde ik naar de instelling.

Het bleek dat ik vanaf de 24^ste tot einde van de maand gestort had gekregen.

Oké, dat scheelt.

Nog maar eens weer kijken naar mijn AOW. Kun je allemaal volgen op internet.

Kom ik tot de ontdekking dat ik het nog niet heb aangevraagd.

Wel drie keer mee bezig geweest.

Maar doordat ik in Israël heb gewoond kwam ik er niet helemaal uit en heb het 2 keer aan de kant gegooid en de derde keer gebeld.

Een super aardige man die geduldig wachtte totdat ik eindelijk mijn Burgerservicenummer in mijn portemonnee op mijn zorgpasje die op dat moment onvindbaar bleek en in grote opluchting mijn paspoort vond alwaar ik de Burgerservicenummer niet kon vinden omdat het de allernieuwste was en een andere plaats had in het paspoort.

Kun je het nog volgen? Ik toen niet in ieder geval en was meneer super dankbaar dat het eindelijk klaar was.

Ik zakte onderuit van dankbaarheid maar vergat de aanvraag af te maken.

Vandaag op de heugelijke dag is hij verzonden en gaan ze het ding met voorrang behandelen ( hoop ik)

Digitaal ben ik zeer onderlegd al zeg ik het zelf, maar voor formulieren heb ik een allergie ontwikkeld.

Hoe het komt, komt het.

Je kunt niet overal even goed in zijn.

Falen mag en lachen om jezelf moet je vooral doen.

De discipelen kwamen enthousiast bij Jezus nadat ze een geweldig gezegende bediening hadden uitgevoerd.

Het nuchtere antwoord van Jezus werkte bevrijdend.

Wees blij dat je naam voorkomt in het Boek des Levens.

Dus al sta ik bekend als chaotisch, mijn naam is te lezen in het Boek des Levens.

Oneindig geliefd bij de Vader en terwijl ze zucht dat het wel heel erg mis ging word ze gerustgesteld en veilig omarmd.

Het komt goed!!

@Lineke