Ik bedoel maar..

Leugen en waarheid. De laatste dagen ben ik hogelijkst verbaasd over de leugens die over Israel verspreid worden. Onze media is er druk mee.

Ik heb de neiging om tegengeluiden te laten horen en plaats berichten op facebook.

Tegelijkertijd vraag ik me af of het nut heeft.

Mensen geloven wat ze willen. En luisteren naar wie ze willen.

Het doet me denken aan mijn eigen situatie. Door naasten word ik niet geloofd. Zelfs is er lasterpraat over mij verspreid. Diagnoses zonder dat het gegrond was.

Het kwam hun beter uit daardoor hoefden ze niet verder te kijken dan hun neus lang is. Soms maak ik me er boos om. Soms zou ik mijn verhaal willen vertellen of ze het nu willen horen of niet.

Maar het helpt me niets. Het kost me energie en het levert me niets op.

Ooit besloot ik om te gaan voor wat me energie geeft en te laten liggen wat me energie kost.

En ja daar horen mensen naasten bij. Helaas ik zou het anders willen.

Ik weet dat er een naaste meeleest.

En soms heb ik de neiging om het tegen naaste te vertellen. Maar naaste leest alleen maar mee om het gelijk te halen. Om bewijs geleverd te krijgen dat het echt zo is.

Die diagnose enz.

Ik voel de kring sluiten en ik weet dat ik meer en meer buitengesloten word.

Wat kan ik doen? Niets maar dan ook helemaal niets.

Het enige wat ik weet dat eens de waarheid boven tafel komt dat eens recht gesproken gaat worden.

En daar kan ik naar uitzien en vraag me af hoe lang ik nog geduld moet hebben.

En ondertussen? Ondertussen kies ik voor het goede voor wat leven geeft.

En als ik de politieagente tegen kom die me toen destijds geholpen heeft die telkens haar bewondering uitspreekt dan weet ik dat het goede gezegend word.

Kijk en dat is precies wat Israel doet.

Ondanks leugens en tegenstand kiezen ze voor het leven.

Terwijl onze regering ze van alle kanten dwars zit gaan er wel eenheden naar Israel om opgeleid te worden in het bestrijden van terrorisme.

Ik bedoel maar.

@Lineke

Afstemmen.

Het thema van de bloghop is deze maand “Afstemmen” bedacht door Chiel Voerman.

Afstemmen is een intrigerend thema waar je alle kanten mee op kunt.

Vroeger hadden we een toestel. Het apparaat had vijf zenders. Meer was er niet te vinden. Het was een zg.Draadomroep

Je draaide aan de knop en je had uitzending.

’s Ochtends het nieuws, om 10.00 “Kleuterklokje klingelt”, gevolgd door “Moeders wil is wet” tussen de middag muisstil zijn, want dan kwamen de weersberichten. 

We beluisterden de waterstanden en raadden voordat het cijfer genoemd werd en ging er een gejuich op als we het goed hadden.

Afstemmen? Het kostte geen moeite.

Bij mijn tante aan de dijk was het een ander verhaal.

Zij hadden geen stroom, geen waterleiding. Wel was er een draagbare radio op batterijen.

En daar was het veel gevoeliger. Dat afstemmen. Voorzichtig draaide je aan de knop en luisterde je gespannen of je iets hoorde. Ik vond het geweldig. Een stem of muziek uit Verweggistan kwam de kamer binnen.

En die muziek was heerlijk modern. En mijn tante en nichtje zongen luidkeels mee. Ondanks dat ze ook christelijk waren.

Wat een ruimte gaf dat. Dat afstemmen.

Afstemmen.

Je bent uitgenodigd als daggast voor een huwelijk. Er is een kledingcode. Je dient in een bepaalde kleur te gaan. Afgestemd op de wensen van het bruidspaar. Stel dat de kleur iets met geel is. En die kleur staat je van geen kant. Dan voel je je toch iemand anders?

Afstemmen. Als empathisch en hooggevoelig persoon lukt me dat goed.

Stemming aanvoelen en daarop afstemmen.

Veel lastiger word het om regelmatig op mezelf af te stemmen.

Wat voel ik, wat heb ik nodig? Als je gewend was om alleen maar te luisteren, naar wat anderen nodig hadden. 

Als je je eigenwaarde ziet stijgen omdat je nodig bent voor de ander?

Het lukt me steeds beter. Een stukje bewustwording. 

Lid van een Bijbelstudiegroep, die niet voldoet aan mijn verwachtingen. Maar dan te horen krijgen dat het jammer zou zijn als ik weg zou gaan. Ze kunnen zoveel van me leren.

Eerder zou ik me gevleid voelen en zelfs denken dat het een soort van mijn roeping zou zijn. De Heer wil me immers “gebruiken”

Dat laatste woord krijg ik niet meer uit mijn keel.

 En ben nu zo afgestemd dat ik mij mag afvragen waar ik behoefte aan heb.

Afstemmen op mezelf vraagt een gevoeligheid. Het kost tijd om de juiste zender te vinden.

Maar als je door al het omgevingsgeruis en gekraak heen bent, klinkt je eigen stem steeds luider.

En als je ingetuned bent op jezelf lukt het goed om op de ander af te stemmen.

Als ik jou was  zou ik er maar moeite voor doen. Want ook jij mag er zijn. 

 Durf jezelf te zijn in een wereld, waarin je bent afgestemd op anderen. (Xandra van Hooff)

@Lineke

Afstemmen?

Het is zaterdagochtend en op de achtergrond hoor ik het gezoem van de wasmachine.

Hij is gisteren al begonnen. De winterkleren werden vervangen door de zomer en voordat het in de koffer gaat moet het schoon zijn.

Op dit moment draait er een witte donzen winterjas met een gele tennisbal in het rond. De bal kun je horen tikken tegen de wand.

Door de openstaande balkondeur komen geluiden naar binnen.

Het geruis van auto´s op de provinciale weg. Geroeptoeter van een waterhoentje. Misschien zijn het de laatste kreetjes van gemis? Want gisteren was er de hele middag wanhopig getoeter te horen.

Was het een signaal dat een van haar kindjes verdwenen was? Soms zie je ze die kleine zwarte dappere bolletjes met vuurrode snaveltjes.

Als ik dat voortdurende geroeptoeter beluister denk ik er maar niet teveel bij na.

Onze watertjes worden langzamerhand bevolkt door nijlganzen en eenden zie je bijna niet meer.

Een enkel eendenpaartje komt nog weleens brood halen.

En ze zijn zo leuk, die waggelvogels.

Ik hoor het verre gebrom van een vliegtuig. Boven mij is een aanvliegroute naar Rotterdam.

De laatste gaat rond half elf ’s avonds. Nu net vliegt één wat lager alsof hij ook aandacht wil en in mijn verhaal opgenomen.

Het is hem gelukt hij kan tevreden zijn.

Een duif laat zich horen met zijn geroekoe. Ze zitten vaak op het dak bij de buren.

Ze herinneren mij aan het gebed om vrede en liefde in mijn hart. Om bijstand om de dag weer door te komen.

Want het geritsel van verse manna wat neerdaalde, voordat de zon opkwam was al te horen.

Zullen we het maar oprapen?

Trouw en liefde zijn iedere ochtend nieuw.

Fijn weekend lieve lezers. Ik wens je van harte geopende oren toe.

Vraagje: Wat hoor jij zoal op dit moment?

@Lineke

Privacy Statement.

Privacy Statement

De Europese wetgeving AVG (Algemene Verordening Gegevensverwerking) treedt op 25 mei 2018 in werking. Dan ben ik het als blogger aan jullie verplicht om transparant te zijn. Het verplicht mij er toe te laten weten wie er achter deze weblog zit. En ook wat ik met jullie persoonsgegevens doe.

Identiteit van de ‘blog’

Deze weblog is het eigendom van mijzelf. In het dagelijks leven sta ik bekend als Lineke. In de beschrijving naast m'n blog kun je meer over mij lezen.

Contactgegevens

Contact opnemen kan door een mailtje te sturen naar: lief.kostbaar.mensenkind@gmail.com

Cookies

Kostbaar en geliefd gebruikt alleen technische, functionele, en analytische cookies die geen inbreuk maken op uw privacy. Een cookie is een klein tekstbestand dat bij het eerste bezoek aan deze website wordt opgeslagen op uw computer, tablet of smartphone. De cookies die ik gebruik zijn noodzakelijk voor de technische werking van mijn weblog en jouw gebruiksgemak. Je kunt je afmelden voor cookies door je internetbrowser zo in te stellen dat deze geen cookies meer opslaat. Daarnaast kun je ook alle informatie die eerder is opgeslagen via de instellingen van je browser verwijderen. Link: cookies verwijderen

Delen van persoonsgegevens met derde

Kostbaar en Geliefd verstrekt uitsluitend aan derden om te voldoen aan bepaalde wettelijke verplichtingen die niet te ontduiken zijn.

Eventuele doelen waarvoor de gegevens verzameld worden

Hoewel ik niet bezig ben met het verzamelen van jullie persoonlijke gegevens is bewezen dat dit op de achtergrond wel gedaan wordt. Dat gebeurd via

BLOGGER

Blogger registreert de e-mailadressen lezers die zich hebben aangemeld voor de email service van Kostbaar en Geliefd.

Blogger registreert besturingssysteem, naam verwijzer, land en IP-adres van alle bezoekers ten behoeve van de statistieken

Blogger registreert de bekende gegevens t.b.v. het overzicht volgers

Blogger registreert de door jullie doorgegeven informatie bij reacties

FACEBOOK

Facebook registreert jullie naam en overige gegevens wanneer jullie de pagina van mijn blog liken en op een update reageren

YOUTUBE

Als je via deze website een youtube filmpje bekijkt dan plaatst die cookies volgens het beleid van Google. Een ingesloten Youtube-video verzamelt bezoekersinformatie en aangepaste voorkeurinstellingen.

GOOGLE ANALYTICS

Google Analytics, om te analyseren welke pagina’s regelmatig bezocht worden en met welke zoekwoorden mijn weblog gevonden wordt. Hiervoor hoef ik geen toestemming te vragen maar hiervan moet ik je wel op de hoogte stellen.

Wie zijn de ontvangers van de persoonsgegevens?

Blogger (Google) en Facebook, Twitter en eventueel Google+

Hoe lang worden de gegevens opgeslagen en/of de criteria voor het bepalen van die termijn

De gegevens worden net zo lang bewaard als de webblog Kostbaar en Geliefd (Blogger) in de lucht is. Hetzelfde geldt voor de Facebookpagina die bij deze weblog hoort. De adressen behorende bij de e-mail service worden bewaard zolang je geabonneerd blijft.

Daarnaast wil ik iedere lezer op zijn/haar recht wijzer om bezwaar te maken tegen het verwerken van zijn/haar persoonlijke gegevens.

De handigste manier om er voor te zorgen dat je gegevens niet in allerlei systemen terechtkomen, is natuurlijk om niet actief te zijn op het wereld wijde web. Afmelden voor de e-mailservice, jezelf ontvolgen van Kostbaar en Geliefd (zowel bij Blogger als op Facebook) en stoppen met het achterlaten van reacties is ook een optie. Wanneer je wel blijft lezen zal je altijd geanonimiseerd in de Statistieken blijven verschijnen.

Toestemming intrekken

Hoewel ik er van uitga dat je als lezer bewust op de knop volgen of reageren hebt geklikt en daarmee indirect toestemming gaf voor het bewaren van je gegevens, wijs ik je er wel op dat je het recht hebben om die toestemming in te trekken. Dat kan door:

Kostbaar en Geliefd te ontvolgen. 

mij een email te sturen met het verzoek alle reacties te verwijderen.

Gegevens inzien

Als volger van mijn blog, heb je na schriftelijk verzoek de mogelijkheid jouw persoonlijke gegevens in te zien. Indien het door mij verstrekte overzicht onjuistheden bevat, kun je ons schriftelijk verzoeken de gegevens te wijzigen of te laten verwijderen. Dat betekent dat je bij mij een verzoek kunt indienen om je persoonsgegevens. Wil je gebruik maken van dit recht, stuur dan een gespecificeerd verzoek via mijn e-mail. Om er zeker van te zijn dat het verzoek tot inzage door jou is gedaan, vragen ik je om een kopie van je identiteitsbewijs bij het verzoek mee te sturen. Maak in deze kopie je pasfoto, MRZ (machine readable zone, de strook met nummers onderaan het paspoort), paspoortnummer en Burgerservicenummer (BSN) zwart ter bescherming van je privacy. Kostbaar en Geliefd zal zo snel mogelijk, maar in ieder geval binnen vier weken, op je verzoek reageren. Kostbaar en Geliefd wil je er tevens op wijzen dat je de mogelijkheid hebt om een klacht in te dienen bij de nationale toezichthouder, de Autoriteit Persoonsgegevens. Dat kan via de volgende link: https://autoriteitpersoonsgegevens.nl/nl/contact-met-de-autoriteit-persoonsgegevens/tip-ons.

Wettelijke verplichting

Het volgen van of reageren op een blog is een persoonlijke keuze en betreft geen wettelijke verplichting. Je hoeft dit dus niet te doen (al vind ik het fijn als je het wel blijft doen). Heb je de indruk dat je gegevens niet goed beveiligd zijn? Zijn er aanwijzingen van misbruik? Neem dan contact met me op via het email adres.

Ik behoud het recht voor deze privacy statement aan te passen. Wijzigingen zullen op deze pagina worden gepubliceerd.

De stofdoek.

Toen ik 10 jaar was, moest ik onmiddellijk naar huis rennen als ik uit school kwam. Omdat ik naar zeggen te dom was om te leren diende mijn moeder mij het huishouden bij te brengen.

Met een stofdoek gewapend in onwillige handen liep ik naar de slaapkamers om te stoffen. Tussendoor moest ik het geval uitkloppen.

Wat een verschil met nu. Als ze toen geweten hadden hoe alles er zou komen uit te zien.

Ik neem geen stof meer af en klop al helemaal niets meer tussendoor uit.

Gewapend met een emmertje water neem ik nat af en verder heb ik schone doekjes die nadat ze hun werk hebben gedaan in de wasmachine verdwijnen.

Ik ben zo door mijn huis heen wat stof afnemen betreft. Stofzuigen is een grotere klus. En de badkamer en de wc worden een keer per week gepoetst.

Dat is voldoende voor een éénpersoonshuishouden. Natuurlijk ga ik tussendoor met van die handige natte doekjes over de pot en als mijn bezoek naar het toilet gaat controleer ik hem even.

Onberispelijk zal ik nooit worden ik ben liever met mijn hoofd in de boeken en leren kan ik als de beste.

Ze hebben ongelijk gehad die onheilsprofeten.

Maar wat kunnen woorden lang doorwerken.

Ik kan het nog niet met droge ogen vertellen en dan ben ik 55 jaar verder.

Ik weet het, sommige dingen raken dieper dan anderen.

Je bent geboren met bepaalde gaven. En het lijkt erop dat juist die gaven worden bestreden. Door wat mensen zeggen of je aandoen.

Zo word me regelmatig verteld dat ik creatief ben.

Ik ben echt helemaal verbaasd.

Maar het stemt je toch tot nadenken.

Ik weet altijd creatieve oplossingen te bedenken. Als je niet veel in te komen hebt moet je wel.

Mijn kleding haal ik van de kringloop. Ik houd van bijzondere kleding en dat kan ik daar heel goed vinden.

Ik schrijf natuurlijk.

Zou ik dan toch creatief zijn? Zouden ze gelijk hebben?

Misbruik in een handenarbeidlokaal heeft de rem er flink opgezet.

Ik weet het, dat is een extreem voorbeeld van strijd rond je talenten.

Want er wordt strijd gevoerd rond je talenten, dat wat je meegekregen hebt toen je je plek in de wereld innam.

Ik geloof dat er heel veel jaloezie is.

En als volgeling van Jezus Christus weet ik dat de duivel en hij bestaat echt, stinkend jaloers is op jouw talenten.

En dat hij er alles aan wil doen, dat mooie om zeep te helpen en te vernietigen.

Herken je dat in je eigen leven?

Welke gave heb jij meegekregen en ervaar je de ruimte om het te mogen ontwikkelen?

Is er ook strijd om gevoerd en klinken er nog altijd stemmen die zeggen dat je niks bent dat je het toch niet kunt?

Ik ben benieuwd naar jouw gedachten hierover.

@Lineke

Zender op ontvangst.

Goedemorgen Heer. Wat kan ik vandaag voor U doen?

Goedemorgen lieve kind. Wat mag IK vandaag voor jou doen?

Vanochtend liep ik met mw. B. naar beneden. Ik heb de hondenkam meegebracht en op mijn aanwijzing gaat ze netjes zitten en laat zich kammen.

Omdat ze erg losharig is, het is immers tijd om haar wintervachtje kwijt te raken, doen we het niet in huis of op het balkon, maar in de berm. De haren verzamel ik en draai ze in een bolletje om het achter te laten in het gras en als we de volgende plasronde langs komen is het verdwenen.

Het wordt dankbaar meegenomen door vogeltjes die nestjes bouwen.

Mw. B. is een echte lieverd, een gehoorzame hond.

Maar dit komt voort uit een goede verstandhouding. Ze houdt van genegenheid, van knuffels en aanraken.

Zo vind ze het geweldig als ze gedoucht word, omdat ze teder word afgedroogd in een grote handdoek en overladen word met kusjes op haar natte kopje.

Het is ook zo’n lief gezicht die grote bruine ogen tussen die natte haren.

Hoe meer affectie, hoe beter mw. B. luistert.

Is dat bij ons mensen ook niet zo?

Als je je geliefd weet en geaccepteerd, dan functioneer je toch op je best?

We hebben allemaal bevestiging nodig op zijn tijd.

Te horen, te voelen dat je er mag zijn dat je gewaardeerd word.

Hoe zit dat bij God eigenlijk? We kunnen Hem gehoorzamen omdat het moet omdat Hij het voorschrijft.

Een heel ander verhaal word het als je je geliefd weet en vanuit die liefde je medemens mag laten zijn zoals die is.

Mw. B. is mw. B. Enthousiast, alert en vrolijk. Heel veel meegemaakt in haar vroege hondenleventje.

Want ze is gevonden in een grote schuur, stikvol honden zonder eten en drinken in de hoop dat ze zouden sterven.

En daarvoor? Ze zal in Roemeense straten gezworven hebben.

Haar achtergrond, haar geschiedenis heeft haar gevormd. In het begin was ze dan ook een nerveus hondje, die niet lekker in haar velletje zat.

Maar dankzij liefde, geduld en vertrouwen dat ze het kan, is ze uitgegroeid tot een dier met zelfvertrouwen, die vriendelijk is en gevoel heeft voor de zwakkere.

Mw. was niet bang om te ontvangen. Haar zendertje staat altijd op ontvangst, zou ik zeggen.

Daar kan ik nog heel veel van leren.

Ik ben iemand die als de Heer me aan ziet en zegt dat Hij me ziet zitten en dat Hij van me houd, achterom kijkt in de verwachting dat Hij zeker iemand anders bedoeld.

Wat kan ik voor U doen vandaag?

Wat mag IK voor jou doen vandaag?

@Lineke

Moederdag is coming..

De eerste recepten kwamen  al weer voorbij. De eerste ideeën voor cadeautjes.

Oh nee hoor, daar gaan we weer.

Moederdag is coming. Voor mij is moederdag een verdrietige dag.

En voor velen met mij.

En ieder jaar spoelt het over me heen. Folders, recepten, taarten, foto’s.

Ik kan me er niet aan onttrekken, hoe graag ik het ook wil.

Hoe ik ook tegen mezelf zeg dat het om de winkeliers gaat, om commercie. Het is er gewoon. Moeder zijn en geen contact met je kind.

Moeder willen zijn, maar niet kunnen zijn. Moeder zijn van een overleden kindje.

Moeder zijn, maar onvruchtbaar zijn. Zoveel pijn en zoveel verdriet.

Weet je wat voor een lumineus idee ik kreeg vandaag?

Ik ga voor mezelf een cadeau kopen.

En ik ga nu alvast verzinnen wat dat word.

Ik neem allerlei dingen in gedachten en maak een keuze.

Word het een luchtje?

Of word het een elektrisch apparaat? Word het een mooie cd?

Of een kaartje voor een concert? Word het een mooie dvd?

Kortom, ik ga mezelf verwennen op moederdag.

Want verdien ik het, dat ik geen moeder kan zijn?

Verdien jij het dat je graag moeder wilt zijn en het niet bent?

Nee.

Maar wat je wel verdien is een cadeautje. Omdat je niet op  die ene dag  met het gemis moet leven, maar omdat die leegte er altijd is.

Een cadeautje aan jezelf, omdat je ondanks het gemis het toch verdraaid goed doet.

Vind je dat geen goed idee? En doe je met me mee?

@Lineke

Het goede.

Soms is het lastig om iets over jezelf te vertellen. Iets positiefs. Want al snel denk je dat je wel heel hoog van jezelf opgeeft en dat wil ik niet. Maar toch is het zo.

Zolang ik mij kan herinneren heb ik voor iedereen die ik ontmoeten mocht het goede gezocht.

Ik deel graag liefde uit. Vroeger was ik net een vlindertje die fladderde van bloem tot bloem (lees mens) Een praatje hier een lachje daar en een liedje ergens anders.

“Je bent wel vrij(moedig)” zei een man tegen me. “Ja hoor” kwetterde ik terug “ik kan heel goed vrijen” en sloeg spontaan mijn armpjes om zijn hals om hem een kus te geven.

Het uitdelen van genegenheid, ik geniet ervan. En hoe simpel is het. Een praatje, een lachje, een knikje.

Het goede zoeken voor een ander.

Maar in het goede geven moet je jezelf niet vergeten. En dat is een aandachtspunt voor mij geweest en lukt me steeds beter.

Gisteren vertelde ik over de man die mijn vader hoorde te zijn.

“Het goede zoeken voor hem, hoe doe ik dat?” was mijn vraag. Hoe deel ik uit zonder mezelf hierin te verliezen?

Ik belde zijn predikant. En we hadden een fijn gesprek.

Ik vroeg haar de buffer te zijn tussen mij en mijn naaste die begrijpelijk in dubio staat welk nieuws met mij gedeeld moet worden en wanneer.

Ze stemde toe dat naaste gevoelens met haar mocht delen.

We spaken over begraven en rouwdienst. Begrijpelijk dat ik niet zou komen omdat het gebeuren uit het verleden niet benoemd kan worden.

Temeer omdat er niemand is die mij gelooft en er dus geen recht aan mijn verhaal kan worden gedaan.

En toch de man, die mijn vader hoorde te zijn, is het wel. Mijn vader.

“Stel dat hij toch nog een gesprek met je wil?”

Ik geloof daar niet meer in.

Door de jaren heen heb ik hem meerdere malen gelegenheden geboden om tot verzoening te komen, hem meerdere keren laten weten hem vergeven te hebben.

“Gods wegen zijn ondoorgrondelijk” Ja, maar een mens moet wel willen.

Ik vertelde haar dat ik hem een ruime ingang wens. Verenigd te worden met moeder.

En naar de hemel te mogen gaan. Ik wil hem door oordelen daarin niet tegenhouden. Ik gun hem een vredig sterven.

Na ons fijn gesprek dacht ik er over na.

Dat is het goede, wat ik in deze situatie heb kunnen doen. Kunnen doen zonder mijzelf te verliezen.

Ik moet een andere vorm vinden, om als het zover is de man, die mijn vader hoorde te zijn aan de aarde toe te vertrouwen.

En daar ben ik toch verdrietig over. Dat daden die zo vernietigend werken zo verstrekkende gevolgen hebben.

Je zou daders toewensen dat ze ten diepste beseffen wat ze aanrichtten.

En dat ze schoon schip durven maken.

En voor mij en jou dit lied: 

 Laat me in U blijven, groeien, bloeien,

o Heiland die de wijnstok zijt!

Uw kracht moet in mij overvloeien,

of 'k ben een wis verderf gewijd.

Doorstroom, beziel en zegen mij,

opdat ik waarlijk vruchtbaar zij!

Ik kan mijzelf geen wasdom geven:

niets kan ik zonder U, o Heer!

In uw gemeenschap kiemt er leven

en levensvolheid meer en meer!

Uw Geest moet in mij uitgestort:

de rank die U ontvalt, verdort.

 Neen, Heer, ik wil van U niet scheiden,

'k blijf de Uw' altijd, blijf Gij de mijn'!

Uw liefde moet alom mij leiden,

uw leven moet mijn leven zijn,

uw licht moet schijnen in mijn huis

bij kruis naar kracht en kracht naar kruis.

Dan blijft mijn ziel voor U gewonnen,

dan wint mijn ziel door U in kracht!

Het werk in need'righeid begonnen,

wordt dan in heerlijkheid volbracht!

Wat in de winds'len sliep, ontbot,

en komt in 't licht en rijpt voor God. 

@Lineke

Slecht nieuws.

Ik ben aarzelend om te bloggen.

Deel dan open hoe het met me gaat en hoe de zaken er voor staan.

Maar toch moet het maar want jullie zijn mijn luisterend oor.

Maandag jl. kreeg ik het bericht dat de man, die mijn vader hoorde te zijn, zijn been door een amputatie zou moeten verliezen.

Omdat ik telkens door nieuws van hem helemaal uit mijn doen ben, het duurt zeker een dag of drie voordat ik na slapeloze nachten en uit het veld geslagen weer een beetje opkrabbel heb ik verzocht me niets meer te vertellen.

Ik wil niet eerder iets horen, voordat hij overleden is. Toch sijpelt er nieuws binnen zo was het deze keer.

Naasten zijn onder de indruk van de gebeurtenissen met hem, staan er meelevend en rouwend om heen en hun leed is groter dan het besef wat er met mij gebeurd is.

Ik vergelijk mezelf met kampoverlevenden die nieuws moesten vernemen dat hun beulen vrij gelaten zouden kunnen worden.

Ook zij waren voor even de kluts kwijt zacht gezegd.

Vandaag lag ik met migraine in bed. Ik ben nu opgestaan en kijk rond in een troeperig huis. Ik heb er voor gevochten om vrij te komen, een leuk leven op te bouwen.

Moet de man die me jaren misbruikt heeft, daar nog weer invloed op hebben en me dat weer afnemen?

Ik wil dat niet laten gebeuren. Je wordt verscheurd door loyaliteit door liefde en houden van?

Maar is dat houden van op vrijwillige basis of was het een gedwongen en afgedwongen genegenheid.

Het is een kluwen en ik kom er niet uit.

Dan lees ik een blog getiteld Veilig bij Jezus

Dat is waar ook ,ik heb ook mijn veilige plek van binnen bij Jezus.

Ik heb hem vaak mogen gebruiken tijdens de EMDR.

Met kloppend hoofd van de pijn ga ik richting mijn veilige plek. Ik braak en val in een genadige slaap.

Wat is het leven onnoemlijk hard en wat is het moeilijk om je deur potdicht te houden voor nieuws over mensen die je geprobeerd hebben te vernietigen.

Nee, ik wil niet op de rouwkaart en nee ik ga niet naar de begrafenis. En ik wil niets meer horen over en dat heb ik nu nog duidelijker gemaakt.

@Lineke

Overwin?

Wat is het heerlijk weer. 

Iedere morgen open ik mijn balkondeur en al is het dan nog frisjes, het is fijn dat het weer kan.

De wintertijd is weer voorbij, de lente laat op elk terrein van zich horen.

De knoppen springen open en de bomen staan te juichen aan de kant van de weg.

Ze hebben overwonnen.

De strijd tegen de bittere kou deed hun ineen krimpen en in een hoekje van zichzelf  verstoppen.

Onbeweeglijk stonden ze daar, om maar zo weinig mogelijk energie te hoeven gebruiken.

Maar nu de warmte van de zon overvloedig op hun takken heeft geschenen, bezwijken ze voor de zoete verleiding en barsten ze uit in gejubel en laten ze hun bloesems zien.

Hoe kwetsbaar zijn ze, maar hoe mooi. Het onverbiddelijke geweld van weer en wind, van snoeischaren het heeft hun een poosje afgeschrikt en ze zijn ineen gedoken.

Maar de stralen van de zon koesteren met dezelfde onverbiddelijkheid tegen hun kale stam en ze geven zich over en hun kern ontplooit zich opnieuw.

Wie heeft gemaakt dat ze overwonnen en zich weer tooien in een bruidskleed?

Is het de boom zelf of is het de niet aflatende trouw van de nieuwe voorjaarszon die zich ieder jaar weer laat zien?

Wat maakt dat ik telkens opsta, de modder van mijn gezicht veeg, de zwarte nagels boen van handen, die zich vastgrepen om niet meegesleept te worden in de stroom van tomeloos geweld?

Het enige wat me doet overwinnen is de trouw van onvoorwaardelijke liefde die geduldig schijnt zodat ik het steeds meer en beter leer kennen.

En naarmate ik het beter leer kennen, durf ik me meer en meer over te geven en bloeien op de plek waar ik geplaatst ben.

Heb ik overwonnen?

Ben ik de overwinnaar?

Nee, ik ben overwonnen. Overwonnen door Iemand Die al voordat ik geboren werd me vertelde dat Hij me voor eeuwig zal beminnen.

Die me in Zijn armen neemt als ik boos op Hem ben en me toefluistert dat ik welkom ben.

Die me laat trommelen met mijn gefrustreerde vuisten op Zijn brede borst om het volgende moment bij Hem uit te huilen.

Die en dat is zo wonderlijk Zich niet beledigd omdraait, als ik Bij Hem kom om hulp te vragen voor kleine dingen als waar mijn sleutel ligt.

Die niet zegt dat ik toch boos op Hem was, dus wil Hij nu niet meer voor me zorgen.

Hij is geen mens met menselijke kleinheid.

Hij is Onvoorwaardelijke Liefde en Hij heeft overwonnen.

Mij en mijn hart.

@Lineke

Met deze blog doe ik mee aan de bloghop met het thema "Overwin" 

Keep your head up.

‘Mijn spreken en mijn prediking kwam niet met meeslepende woorden van wijsheid, maar met betoon van geest en kracht, opdat uw geloof niet zou rusten op wijsheid van mensen, maar op kracht van God’ (1 Korinthe 2:4).

Bovenstaande tekst past bij de spreker van gisteravond, Marianne Grandia.

Ik was naar Kom &Zie een gemeente in Rotterdam.

Omdat ik met iemand had afgesproken, ging ik met de bus en metro, ondanks vermoeidheid.

Je kent het wel, denk ik.

Alles moet in één keer.

Het hele huis gezogen, want het lijkt grijs van de hondenharen, boodschappen doen en onderweg zo’n pijn in mijn rechterborstkas krijgen en het zweet me uitbreekt, dat ik eerst eens moet gaan zitten.

Rampscenario’s trekken aan mij voorbij. Ze hebben hier vast wel een AED, als ik een hartstilstand krijg, kunnen ze me wel helpen.

Een vrouw van de kerk passeert me en ik vraag haar even naast me te komen zitten en of ik er nog normaal uitzie.

Ik durf weer verder en strijk neer bij de Hema om een bakje te doen.

En als ik mijn weg vervolg is de pijn weg, hoe dankbaar kun je zijn.

Thuis nog maar even naar bed en dankzij googlemaps en een koptelefoon kom ik op de plek van bestemming.

Gaandeweg de avond verdwijnt mijn dodelijke vermoeidheid.

Marianne Grandia weet me altijd weer te raken met haar stijl van spreken.

Het zijn geen meeslepende woorden van wijsheid die ze gebruikt. Eerlijke en kwetsbare voorbeelden uit haar eigen leven, voorbeelden van falen waarin God de overwinning behaalt.

Een vrouw, die bang was voor vrouwen, omdat iedere vrouw beter was dan zij.

Een vrouw, die bang was voor christenen, want iedere christen was beter dan zij.

Hoe herkenbaar is dat.

En juist deze vrouw, Marianne, word geroepen door God om voor vrouwen te spreken.

Omdat ze de Genade en de liefde van God die ze zelf mocht en mag ervaren door wil geven aan ons vrouwen.

Wat ik gisteravond onder andere meenam van haar toespraak?

Houd je hoofd omhoog.

Want anders valt je kroon op de grond.

Op de terugweg in de bus zag ik velen met gebogen hoofd lopen.

Turend op hun smartphone. “We leven in een wereld van gebogen hoofden” bedacht ik me.

Maar oh wat was het wonderlijk.

De chauffeur had zijn radio zachtjes aan.

En het volgende lied kwam teder naar me toe en vertolkte Marianne’s boodschap.

Keep your head up, keep your heart strong

No, no, no, no, keep your mind set, keep your hair long

Oh my, my darlin', keep your head up, keep your heart strong

No, no, no, no, keep your mind set in your ways

Keep your heart strong.

Hoe doe je dat?

Door de satan weg te sturen als hij je aanvalt en wil vertellen dat je niks bent en er niets van terecht brengt.

Door hem te vertellen wie je wel bent.

Een geliefde dochter van de allerhoogste Koning.

 Een koningsdochter gekocht en betaald door de Zoon van de Allerhoogste Koning.

Zij draagt een kroon, omdat haar Koning de doornenkroon van veroordelende gedachten en aanklachten van haar overnam en Zijn Kroon op haar hoofd plaatste.

Zijn kroon omhullen haar gedachten en fluistert haar toe, dat ze geliefd is, gerechtvaardigd en kostbaar.

Keep your head up, keep your heart strong

No, no, no, no, keep your mind set, keep your hair long

Oh my, my darlin', keep your head up, keep your heart strong

No, no, no, no, keep your mind set in your ways

Keep your heart strong.

Geniet van deze lentedag geliefde dochter en zoon van de allerhoogste Koning.

@Lineke