Verdrietig

Weerspiegeling in het water.

Verdrietig.

Zo voel ik me en ik ben het. Je onttrekken aan een kerk doe je zo maar niet.

Het is niet een kwestie van papierwerk het is veel meer.

Het gaat om verwachtingen die niet uit kwamen.

Om de verwachting, om samen, om gemeenschap, om ergens bij horen. Je samen in te zetten voor de mensen binnen de club en vandaaruit naar de wereld om je heen.

Om je christen zijn handen en voeten te geven. Om de levende Heer Die ieder moment bij je is te delen met de ander.

Maar wat als je niet welkom word geheten. Als ieder gewoon zijn of haar gang gaat.

Je verblijft een aantal jaren in een ijselijke kou en begrijpt er niks van.

Je denkt dat het aan jou ligt, want aan de ander kan het niet liggen.

Als jij nu maar veranderd dan komt het wel goed.

Dus begin je met navelstaren en pogingen te repareren wat er aan mankeert.

Maar er ontbrak niks aan je, er ontbrak wat in de kerk.

Ik ben kerkelijk opgevoed.

In de kerk kon ik een goede beurt maken.

Daar lag bevestiging van huis uit.

In het verdriet wat ik nu ervaar schuilt het verdriet van het kleine meisje in mij.

Zo graag wil ze haar ouder tevreden stellen, gehoorzaam zijn.

Haar ouder in haar, die zegt dat het niet zo hoort en dat ze trouw moet zijn.

Dat de kerk gods huis is en dat ze in de hemel komt als ze trouw naar de kerk gaat.

Maar er spreekt ook een kant in haar die een hekel heeft aan onechtheid.

Aan fake aan systemen die in stand worden gehouden ten koste van..

Van wat?

Ik kom ze tegen deze week.

Mensen van de kerk. Die mij  vertellen over hun onvrede en voorbeelden noemen die mijn haren ten berge doen rijzen.

Vannacht werd ik wakker van mijn hulpgeroep.

Midden in het gevecht met een sterke man sloeg ik mijn ogen op.

Je onttrekken aan de kerk lijkt een geestelijke strijd te zijn.

Je los te maken uit een religieus systeem een gevecht.

Zou dat de reden zijn dat er zoveel ontevreden mensen rondlopen en toch lid blijven?

Ik kan dat niet. Ik wil kiezen voor iets waar ik 100 procent achter kan staan.

Die 100 procent is niet volmaakt en voor verbetering vatbaar.

Soms denk ik hoelang zal de kerk nog bestaan in haar huidige vorm?

Soms vraag ik of er een bom onder gelegd mag worden en dat we in onze verwarring zien waar het werkelijk om draait.

Jezus Christus Die nog steeds leeft..

@Lineke

Zeuren.

Zeuren. Komt je dat bekend voor? Ik kan echt zeuren. Ik doe heel lang over dingen. Verwerken afstand nemen.

Ik heb gebroken met de kerk. Het zou een opluchting moeten zijn. Niets is minder waar.

Ik ben er verdrietig over.

Vond het fijn om ergens bij te horen. Op mijn fiets op zondagmorgen in mijn dorp naar de kerk te gaan.

Aangekomen de anderen te begroeten. Kerk hoorde zo bij me.

Maar na drie jaar heb ik ontdekt dat het niet heeft gewerkt.

Gisteren kreeg ik nog een kaartje.

Het rare is dat op die enveloppen geen afzender staat.

Dus maak ik het argwanend open.

En ja hoor. Een kaart met de boodschap dat het jammer is, dat ze geen zus voor mij kon zijn.

Het dompelt mij opnieuw in een schuldgevoel en een donkere wolk trekt over mijn hoofd.

Het klinkt toch heel liefdevol, waarom voel ik me dan zo?

Ik leg een lijntje uit naar boven.

En het word me duidelijk. Het is niet alleen jammer, dat zij geen zus voor mij kon zijn.

Het is erg jammer dat ik geen zus voor haar kon zijn.

Dat er geen sprake was van wederkerigheid en verbinding.

De boodschap van het kaartje impliceert een afhankelijkheid.

Ik wil wel nodig zijn voor jou, want jij hebt het nodig.

Net als de boodschap bij het aflezen van mijn onttrekking was dat ik ergens anders zorg en liefde vond.

Alsof ik alleen maar zorg en liefde vraag en niks te bieden heb.

De plek die mij gegeven is weiger ik in te nemen.

Monddood in een hoekje van liefde en zorg. En het ironische is dat ook dat ontbrak.

De boosheid maakt dat ik opsta. En me niet meer in de luren laat leggen.

Ik heb niet alleen een zachte en lieve kant.

Het wordt tijd dat de flinke ook eens opstaat.

Ik wil met mensen omgaan die vrij mogen zijn in hun denken.

En een Woord die een beroep doet op het gezonde verstand.

Vraag: Komt het "zeuren" jou ook bekend voor?

@Lineke

Weer eens een blog.

Ik wil dat je even stopt met bloggen en dat je je even terug trekt.

Nou dat heb ik gedaan. Heel langzamerhand vraag ik me af of ik het nog wel in de vingers heb.

Het schrijven. Vorige week rolde mijn naam van de preekstoel.

Het was zover. Na 3 jaar lidmaatschap de knoop doorgehakt. Geen lid van een kerk meer en niet van plan ooit weer lid te worden.

Als je je eenzaam wil voelen, moet je lid van een kerk worden is mijn ervaring. 

En al ben ik alleen, ik voel me nooit eenzaam.

Ik vind het fijn om in mijn huis te zijn, met mijn spulletjes om me heen. Mijn boeken die erom vragen gelezen te worden en die als vrienden zich om me heen scharen.

Het vrijwilligerswerk wat ik al jaren doe binnen een betrokken club mensen.

De activiteiten die worden georganiseerd en waar ik aan kan deel nemen.

Ontmoetingen met mensen op een gelijkwaardig niveau en vrij zijn in denken.

Niet beinvloed door iemand aan het hoofd van de club die heel langzamerhand de zaak naar de hand zet.

Oh velen zullen dat niet opmerken, maar ik wel.

Ik heb er teveel mee te maken gehad en weiger eenheidsworst te worden.

Opgegroeid in een clustergezin, waar we behoorden te denken zoals.

Het maakt me waakzaam, omdat het mijn achillespees is.

Daardoor krijg ik de opmerking naar me toe, dat ik wel heel zelfstandig ben en vecht voor mijn vrijheid.

Het was een liefdevolle opmerking  in een open gesprek.

Ik wil mijn denken niet laten binden. Ik wil mijn creativiteit niet verliezen.

Nee in de afgelopen drie jaar heb ik geen aansluiting gevonden in mijn wijk.

Nu staat de wijk daar ook om bekend.

Maar omdat ik een totaal andere ben, warm en sociaal was het of ik me alleen op de Noordpool bevond.

Het deed pijn en ik vroeg me af wat er aan mij mankeerde.

Als iets maar lang genoeg duurt ga je de oorzaak op een gegeven moment bij jezelf zoeken namelijk.

Je keert jezelf om en legt iedere manco onder een vergrootglas.

Totdat het punt daar is, eindelijk daar.

Het word tijd om te stoppen. Ik geloof er niet meer in.

Ik geloof in God en in Zijn Zoon Jezus Christus.

Maar ik geloof niet meer in het instituut kerk.

Ik ben er klaar mee.

@Lineke

Je bent maar zo geen goede herder.

“In de schaapskooi is geborgenheid. Er is veiligheid. Er is voldoende eten en drinken.

Er komt zomaar niet iemand binnen en zeker geen hond of wolf.

Het overzicht voor de dieren is maximaal in de kooi. Ze lopen nauwelijks, dus kunnen ze elkaar zien.

Daar ligt Truus en daar ligt Bertha. Daar ligt mijn achter-achternicht.

Ze kennen elkaar.

Dus alles is rust in een kooi, rust en veiligheid. “

Dit vertelde Sjoerd Stellingwerf, een voormalig schaapherder in een radioprogramma

De afgelopen week dacht ik meerdere malen aan hem terug.

Daar verlang je toch naar? Naar rust, naar veiligheid en naar geborgenheid.

Wij worden door de Heer schapen genoemd.

En de Heer heeft herders aangesteld.

Herders die de kudden hoeden. Die behoren te zorgen voor rust, veiligheid en geborgenheid.

Herders, ze komen vaak eens voor in de Bijbel.

Petrus.

Petrus was een visser. Een bruisende man die het wel even voor elkaar zou boksen.

Maar nadat hij Jezus 3 x verraadde in het diepste moment van Zijn leven werd Petrus pas herder.

Jezus en Petrus

Toen zij dan de maaltijd gebruikt hadden, zei Jezus tegen Simon Petrus: Simon, zoon van Jona, hebt u Mij meer lief dan dezen? Hij zei tegen Hem: Ja, Heere, U weet dat ik van U houd. Hij zei tegen hem: Weid Mijn lammeren.

Hij zei opnieuw tegen hem, voor de tweede keer: Simon, zoon van Jona, hebt u Mij lief? Hij zei tegen Hem: Ja, Heere, U weet dat ik van U houd. Hij zei tegen hem: Hoed Mijn schapen.

Hij zei voor de derde keer tegen hem: Simon, zoon van Jona, houdt u van Mij? Petrus werd bedroefd, omdat Hij voor de derde keer tegen hem zei: Houdt u van Mij? En hij zei tegen Hem Heere, U weet alle dingen, U weet dat ik van U houd. Jezus zei tegen hem: Weid Mijn schapen.

Petrus was pas geschikt als herder om kwetsbare schapen te hoeden en lammeren te weiden nadat hij volkomen verbroken was.

Herder zijn is geen eenvoudige taak.

Het is diep doordrongen zijn van eigen lek en gebrek en van daaruit schapen hoeden en weiden.

In Ezechiël gaat God tekeer tegen herders.

Het woord van de HEERE kwam tot mij:

Mensenkind, profeteer tegen de herders van Israël, profeteer, en zeg tegen hen, tegen die herders: Zo zegt de Heere HEERE: Wee de herders van Israël die zichzelf weiden! Moeten de herders niet de schapen weiden?

U eet het beste op en u kleedt u met de wol; u slacht het vetgemeste, maar de schapen weidt u niet.

Het zwakke versterkt u niet, het zieke geneest u niet, het gebrokene verbindt u niet, het afgedwaalde brengt u niet terug en het verlorene zoekt u niet, maar u heerst met geweld en met harde hand over hen.

 Ze zijn overal verspreid, zonder herder, en ze zijn alle dieren van het veld tot voedsel geworden: ze zijn verspreid.

 Mijn schapen dwalen rond op alle bergen en op elke hoge heuvel. Over heel het aardoppervlak zijn Mijn schapen verspreid. Er is niemand die naar ze vraagt, en niemand die ze zoekt.

Omdat God zo boos is vertelt Hij dat Hij de taak aan iemand anders zal toevertrouwen.

Ik zal over hen één Herder doen opstaan en Die zal ze weiden: Mijn Knecht David. Híj zal ze weiden en Híj zal een Herder voor ze zijn.

 En Ik, de HEERE, zal een God voor ze zijn, en Mijn Knecht David zal Vorst zijn in hun midden. Ík, de HEERE, heb gesproken.

Ik zal een verbond van vrede met ze sluiten en de wilde dieren uit het land wegdoen. Ze zullen onbezorgd wonen in de woestijn en slapen in de wouden.

Ik zal hun en het gebied rond Mijn heuvel een zegen geven, en Ik zal de regen op zijn tijd doen neerdalen. Regens van zegen zullen er zijn.

De bomen op het veld zullen hun vrucht geven, het land zal zijn opbrengst geven, en ze zullen onbezorgd in hun land wonen. Dan zullen ze weten dat Ik de HEERE ben, wanneer Ik de stangen van hun juk breek en ze red uit de hand van hen die zich door hen lieten dienen.

Hoe zal deze Herder met een hoofdletter( Jezus) voor de schapen gaan zorgen?

Ik zal Zelf Mijn schapen weiden en Ik zal ze Zelf doen neerliggen, spreekt de Heere HEERE.

Het verlorene zal Ik zoeken, het afgedwaalde zal Ik terugbrengen, het gebrokene zal Ik verbinden, en het zieke zal Ik versterken, maar het welgedane en het sterke zal Ik wegvagen. Ik zal ze weiden zoals het hoort.

De Nashville Verklaring heeft enorm getriggerd.

Het riep en roept de paniek op van ongehoorzaamheid aan de regel zijn en de onmenselijke sancties die er op volgden.

En toch.. Toch weet ik dat ik me aan de goede Herder mag toevertrouwen.

De Herder Die zal zorgen dat er weer rust komt in de schaapskooi.

De Herder Die weet heeft van lek en gebrek.

Omdat Hij  er dwars door heen ging.

@Lineke

Nashville Verklaring.

Mijn ziel zit in de verdrukking.

Dit weekend rolde als een dikke vieze donderwolk de Nashville Verklaring over ons heen en benam ons de warmte van zonneschijn om te kunnen groeien bloeien en ademen.

Zoals het vuurwerk van oud en nieuw overvloedig ontplofte en de lucht in dikke walmen achterliet, de eerste uren geen ruimte gaf om frisse lucht te vinden,

Zo was en is deze verklaring voor mij.

Opgegroeid in een streng gereformeerd gezin waar leer en leven ver uiteen lagen, waar lijfstraffen gestaafd met de Bijbeltekst: “wie zijn kinderen lief heeft spare hen de roede niet ”aan de orde van de dag waren.

Waar seksueel misbruik als sanctie thuis en in de vierde klas van de lagere school werden gebruikt om mijn creatieve, levenslustige en nieuwsgierige aard en snelle geest te kunnen beteugelen.

Te kunnen beteugelen door mannen die strikt in de leer waren.

Omdat ik geloof in de kracht van het Kruis en Jezus Offer geloof ik in herstel van mijn trauma’s

Die van thuis is omgekeerd die van de lagere school gaande.

Maar als zo’n verklaring als een dikke vieze wolk mijn zicht beneemt mijn adem afsnijdt dan voelt het meisje van toen hoe ze klem heeft gezeten tussen de regels van die machtige mannen.

Ze zijn weer opgestaan en hebben mensen in de dikke betonnen muren van hun kerk ingemetseld.

Langzaam dringt het nieuws door dat al die mannen die ondertekenden het niet van plan waren en daar ben ik blij mee.

Deze mannen zijn in gesprek en houden het vooralsnog anoniem.

Ik hoop dat hun mededogen met de slachtoffers groter zal zijn als hun loyaliteit aan hun medecollega’s en dat ze een tegengeluid durven af te geven.

Want een enkele initiatiefnemer houdt voet bij stuk en durft zelfs het naziregime in de mond te nemen.

Wat vind ik het een wonderlijke voorzienigheid dat ik vorige week een filmpje onder ogen kreeg op YouTube over religieuze narcisme.

Blijkbaar is er geweten dat er zwaar weer op komst was.

En verder?

U mag voor me bidden als u dat zou willen doen.

Ik heb het hard nodig.

@Lineke

Oudste zoonsyndroom?

Beste mannen,

Ik ben nog niet uitgepraat. Ik was gisteren in gebed voor jullie en vertrouwde jullie toe aan onze Hemelse Vader.

Toen moest ik denken aan de oudste zoon uit de gelijkenis van de wachtende vader.

Bewust zeg ik niet  de verloren zoon, al word hij zo wel genoemd, maar heb ik het over de wachtende vader.

Het gaat hier om de Vader Die wacht. Die wacht op de zoon die de erfenis vroeg terwijl vader nog leefde en alles verbraste.

Die terug kwam en vader stond op de uitkijk en rende hem tegemoet.

Ik weet  beste mannen, uit eigen ervaring dit een voorbeeld is wat we hebben aangegrepen als zo moet je het doen. Het is goed dat je inziet dat je berouw hebt en schuldbewust terug komt bij de vader.

Maar er is ook nog een oudste zoon.

De zoon die vader trouw heeft gediend en goed op paste dat hij niet in de fout ging.

Misschien spiegelde hij zijn gedrag wel aan zijn jongste broer. Een voorbeeld wat hij niet zou moeten navolgen. Een schrikbeeld. 

Hij bleef keurig in de leer. Maar wat hij daarmee verleerde was feest vieren. Van het leven genieten waarvan Jezus zegt dat Hij gekomen is om het in overvloed te schenken.

De oudste zoon hoorde het feestgedruis in de verte en was verongelijkt. Om hem had vader nooit een bokje geslacht en feest gevierd terwijl hij hem zo trouw had gediend.

Waar kijk je naar beste mannen? Jezus zegt in het evangelie een merkwaardig stukje.

Hij spreek hier tegen de farizeen en schriftgeleerden. Misschien spreekt Hij ook wel tegen mannen met een oudste zoonsyndroom. Hij zegt:

29En heel het volk dat naar Hem luisterde, en de tollenaars die met de doop van Johannes gedoopt waren, rechtvaardigden God,

30 maar de Farizeeën en de wetgeleerden verwierpen het raadsbesluit van God met betrekking tot zichzelf, omdat ze niet door hem gedoopt wilden worden.

En de Heere zei: Met wie zal Ik dan de mensen van dit geslacht vergelijken en aan wie zijn zij gelijk?

32 Zij zijn gelijk aan kinderen die op de markt zitten, en elkaar toeroepen en zeggen: Wij hebben voor jullie op de fluit gespeeld, maar jullie hebben niet gedanst; wij hebben klaagliederen voor jullie gezongen, maar jullie hebben niet gehuild.

33 Want Johannes de Doper is gekomen, hij at geen brood en hij dronk geen wijn, en u zegt: Hij heeft een demon.

34 De Zoon des mensen is gekomen, Die wel at en dronk, en u zegt: Ziedaar, een vraatzuchtig mens en drinker, een vriend van tollenaars en zondaars.

35 Maar de Wijsheid is gerechtvaardigd door al Haar kinderen.

Weet je ik gun jullie dat je feest durft te vieren. Dat jullie het leven omarmen wat God jullie wil geven.

Ik eindig met een lied waar ik mezelf in herken.

Misschien spreekt het jullie ook wel aan. Ik hoop het.

We Dance

You steady me

Slow and sweet, we sway

Take the lead and I will follow

Finally ready now

To close my eyes and just believe

That You won't lead me where You don't go

When my faith gets tired

And my hope seems lost

You spin me round and round

And remind me of that song

The one You wrote for me

And we dance

And we dance

And I've been told

To pick up my sword and fight for love

Little did I know that Love had won for me

Here in Your arms

You still my heart again

And I breathe You in like I've never breathed 'till now

When my faith gets tired

And my hope seems lost

You spin me round and round

And remind me of that song

The one You wrote for me

And we dance

Oh, we dance

Oh, oh and we dance

Oh, oh, oh we dance, just You and me

And I will lock eyes

With the…

@Lineke

Een noodrem?

Beste mannen, kinderen van God, uit genade levend en iedere dag opnieuw mogen beginnen.

Ik ben een vrouw en daarom niet zoveel in de melk te brokkelen. Bij jullie althans.

Maar laat me zeggen dat ik jullie begrijp.

Ik zag jullie verklaring in beelden. Met z’n allen in een voortdenderende trein die uit de koers lijkt te gaan. Maar gelukkig vonden jullie de noodrem en daar stormden jullie naar toe om de trein een halt toe te roepen.

In jullie beleving is hij tot stilstand gekomen maar achtergelaten in een oorverdovende stilte.

Ja, het is veilig het is goed zo.

Maar mocht je eens durven uitstappen dan zou je in de verte weleens het gejammer van verwonde mensen kunnen horen.

Ik begrijp jullie angst. Want volgens mij is de greep naar de noodrem geboren uit angst.

Waar gaat de kerk van deze tijd naar toe?

Ik ken het. Ik heb dat af en toe ook en luister dan naar eindtijd predikers die weten hoe ze de profetieën uit moeten leggen.

Dan ben ik weer eventjes rustig, maar als ik me onder mensen begeef weet ik dat ik er niks mee opschiet.

Want mensen, zoals ik, hebben liefde nodig. Mogen liefde vieren.

Beste mannen, ik leef op dit moment in een zelfgekozen isolement, omdat ik me in de kerk nog steeds niet veilig voel.

Als kind heb ik zo geleden onder de leer die jullie verkondigen.

De sancties die volgden op ongehoorzaamheid waren niet mals.

Het doodde mijn ziel en ontnam iedere creativiteit.

Maar de Heer is trouw en leidt mij teder en zachtjes door de woestijn naar het beloofde land.

Beste mannen, ook ik zie de kerkmuren naar beneden donderen en kerken in puin achterlatend.

Mijn vraag aan de Heer was wat er over blijft.

Zijn antwoord was dat dan eindelijk het Kruis van Christus zichtbaar zal worden.

Ik hoop dat jullie Hem ook zullen zien.

Een nieuwe dag met schoongespoelde ogen.

@Lineke