Je bent een cadeautje.

Gisteren bezocht ik de tweede ochtend van de cursus Creatief Schrijven. We hadden als huiswerkopdracht een gedicht over een gênant moment.

Wat was het fijn dat ik positieve feedback op mijn gedicht kreeg.

Ontroerend, gelaagd, prachtige strofes, een gedicht om opnieuw te lezen.

Ik was er blij mee en het deed me gloeien van blijdschap.

Voor de volgende huiswerkopdracht kregen we 10 minuten om een willekeurig iemand te observeren.

Niet mee in gesprek gaan, alleen kijken.

Hoe beweegt de persoon wat is het uiterlijk etc.

Het is heel bijzonder dat de cursus luikjes in mij opent en herkenning geeft.

Want observeren van mensen doe ik, zo lang ik me kan herinneren.

Tijdens dat observeren weef ik een verhaal om de persoon.

Ze is vast getrouwd heeft kinderen werkt in de zorg of is vrijgezel hij is vertegenwoordiger werkt op een kantoor is een sterke persoonlijkheid etc.

Als ik als kind mijn liefhebberij wilde delen stuitte dat op onbegrip.

Gekke bezigheid was het.

Daarom deed ik het stilletjes, maar ben het altijd blijven doen.

Wat een verrassing dat het echt bestaat en het erkenning krijgt.

Ik ben een 66 jarige die net niet uit het raam klimt maar wel een nieuwe fase in gaat.

Nooit verwacht dat op mijn leeftijd nieuw leven ontspruiten mag.

Een lijf wat minder wordt maar van binnen vernieuwd.

Wat ligt te sluimeren ontspringt.

Omdat ik veel mensen ontmoet en observeer mag ik nu iemand nemen die een kleine handeling uitvoert.

En daar een verhaal van 300 woorden over schrijven.

Vorige week kwam ik op een schrijversdag een schrijfster tegen, die me haar mailadres gaf.

Ze vond me te bescheiden en wil me aanmoedigen om zelfverzekerder te worden op schrijfgebied.

Bijzonder he?

Weet je, elk mens is bedoeld als een cadeautje aan de wereld.

We hebben van onze Schepper gaven en talenten gekregen waarmee we onszelf en de wereld  mogen verwennen.

De wereld mooier mogen maken.

Doe je mee op jouw manier?

@Lineke

Rouw is

Als een steen in het water

Rimpelingen in een spiegelglad oppervlak

Langzaam zakt het naar de bodem

Die steen

Waar het begraven herinneringen in beweging zet.

Het komt naar boven borrelen

En of je wilt of niet of je het wegdrukt

In drukke activiteiten

Dan verschijnt het wel in je dromen

Een tijd van stilstand van af en toe

Met je hoofd onder de dekens

En flink uithuilen

En toch

Je bent niet alleen

Een voorzienigheid zorgt voor contact

In medeleven in medemenselijkheid

Telkens weer klopt er iemand aan

En mag je je rouw delen

Het leven delen in al zijn toonaarden

In al zijn toonaarden

En juist dat geeft verbinding

Want omdat je durft te delen

Je hart te laten zien

Geef je de ander toestemming om

Rouw en verdriet te delen.
Samen wandelend in die onbegrijpelijke wereld.

@Lineke

Een tien op mijn psalmversje

Zondagochtend.

Eindelijk wandel ik een blokje om met mw. B zonder me schuldig te voelen. .

Gekleed in een bonte joggingbroek, slobbertrui en fleecejack.

Omdat de kerk een straat verderop twee ochtenddiensten heeft, loop ik nog weleens tussen het kerkvolk naar huis.

Als de klokken maar niet gaan luiden, vind ik het prima.

Mw. B. meent namelijk dat ze er bovenuit moet komen door te huilen als een kind.

En dat levert nogal wat bekijks op.

Maar vanochtend ging het goed. Een vader met twee jongetjes liepen achter ons.

Vader wees zijn zoontjes op mw. B.

Ze was een mooie hond en had een mooie vacht.

Een lekker warme jas voor de winter, maar in de zomer zou het te warm worden, dacht hij.

Mw. B. liep ongestoord verder, zich niet bewust van de complimenten.

Maar ik vertelde dat haar vacht precies doet, wat hij moet doen.

Warm in de winter en koel in de zomer.

Het bovendek isoleert. Toen ze pas bij me woonde had ik haar eens geschoren maar juist dat was funest.

Vader herhaalde tegen de jongens wat ik vertelde.

Een klein lesje voor hun vanuit de kerk naar huis.

Ik voegde er nog iets aan toe.

Niet om te bewijzen dat ik ondanks mijn uiterlijk er ook bij hoor.

Maar vanuit mijn oprechte bewondering, zei ik het.

“Dat heeft de Schepper toch maar mooi bedacht” zei ik vanuit de volheid van mijn hart.

Vader knikte goedkeurend.

“Daar hebt u gelijk in.”

En daarmee kreeg ik een tien op mijn psalmversje.

@Lineke

Over de vermissing van kater Jerommeke.

Terwijl ik de drinkbak van de poezen schoonmaak en vul met vers water, omdat poeslieven anders niet willen drinken,
 denk ik terug aan de vermissing van Jerommeke.

De katerlief, waar ik een speciale band mee heb. 
Zoals ik al eens verteld heb gaan ze ’s avonds via de brandtrap naar buiten en met het gerinkel van mijn sleutelbos ’s ochtends naar binnen gerend.

Bij hun komst hebben we dat samen geoefend.

Ze komen niet bij de drukke weg, maar blijven achter het huis en op de parkeerplaats.

Daarom was het ook heel raar dat Jerommeke  op een ochtend  niet binnen kwam.

Hij bleef 2 nachten en een dag weg.

Wat was ik ongerust en verdrietig.

Wat was ik moe van het gesjouw in de buurt.

Geen rust of duur. Zodra ik in huis was en het noodzakelijke had gedaan trok ik mijn jas weer aan en liep de straten door op zoek naar Jerommeke en roepend en rammelend met mijn sleutelbos.

Een donker gevoel wekte me uit mijn slaap en de realiteit drong door. 
Jerommeke was weg.

Ik rouwde om hem.

Na twee dagen stond Jerommeke onder het stof en verdwaasd voor de deur.

Luid mauwend kwam hij binnen en week de eerste dagen niet van mijn zijde.

Daaraan moest ik vanochtend denken en herinnerde me opnieuw hoe mijn benen trilden van vermoeidheid. Ik kon bijna niet meer.

Jezus vertelt:

Veronderstel dat iemand honderd schapen heeft. Wat zal hij doen als één ervan wegloopt en verdwaalt? Zal hij dan niet de negenennegentig andere in de bergen achterlaten en op zoek gaan naar het ene dat verdwaald is? Als hij het vindt, verheugt hij zich meer over dat ene dan over de negenennegentig andere die niet verdwaald zijn.

Zo wil uw hemelse Vader niet dat ook maar één van deze eenvoudige mensen verloren gaat.

Terwijl ik dacht aan mijn trillende vermoeide benen gingen mijn gedachten naar wat Jezus heeft verteld. Hij noemt zichzelf de Goede Herder en is op zoek naar de mensen die Hem nog niet kennen.

Zijn passie om deze te vinden en ze in Zijn hart te sluiten is oneindig.

Hij achtervolgt ze met Zijn liefde en klopt net zo lang totdat ze zich omkeren en en Hem in de ogen kijken.

Hij heeft er alles voor over om ze te vinden.

Hij gaf Zijn Leven.

En al was deze mens de enige op aarde Hij zou het zo weer doen.

Als je wil weten hoeveel Jezus van je houdt kijk en luister eens naar het volgende lied:

 @Lineke

Een génante gebeurtenis.

In het dorp waar ik achter de voordeur

Voor dood werd gehouden

Loop ik zwijgend de kreukels uit mijn lijf

Langzaam tot leven te komen

Voor het eerst de doden te herdenken

Achter de man met de omvloerste trommel

En Burgemeester en W.

Stille voetstappen klinken

Tegen huizen op

straten omzoomd door levenden

Een groot groen veld

Omzoomd door gewone burgers

Loop ik achter de man met de omvloerste trommel

En Burgemeester en W

Neem ik plaats met dichtgeknepen billen

Tussen predikanten en andere genodigden

De doden te herdenken.

Ik steek mijn hand uit naar

De Burgemeester

Ze kijkt me voorbij en

Laat me daarmee weten dat

Ik op de verkeerde plek zat

Maar dat wist ik al

Ik kom tot leven en richt me op.

In het besef dat zij niet weet

Wat het is om dood achter de voordeur

Gehouden te worden

Om langzaam tot leven te komen.

 En de kreukels uit mijn lijf te lopen.

Dit betreft de huiswerkopdracht:

Maak een gedicht over een genante gebeurtenis.  24-1-2019

@Lineke

Niet afhankelijk van jou.

Mijn roeping.

 Ergens in het jaar 1997 stond ik op een maandagmorgen aan de strijkplank.

En terwijl mijn handen bezig waren hoorde ik een stem.

Niet hoorbaar, maar een stem van binnen.

Die stem zei dat ik moest gaan werken in Israel.

Het bevreemde me en ik vroeg om 5 tekens, maar dan wel in een week.

Brutaal ik weet het, maar al lijk ik een stoere meid, ik ben een angsthaas.

Die tekens kwamen, binnen een week.

Toen wist ik dat het de Stem van God was geweest en dat ik geroepen was.

Een voorbereiding van 3 jaar volgde en in februari 2000 vertrok ik naar Jeruzalem om daar voor babies aan de beademing te gaan zorgen.

Mijn roeping was niet afhankelijk van hun nood.

De roeping had ik ontvangen en de babies hoefden zich niet in allerlei bochten te wringen om me te bewegen voor hen te zorgen.

Aangestuurd door de Stem Die me op een maandagmorgen in 2017 had verteld wat mijn opdracht zou zijn, volvoerde ik mijn taak.

 Jezus en Zijn roeping. 

Geest van de Heere HEERE is op Mij,

omdat de HEERE Mij gezalfd heeft

om een blijde boodschap te brengen aan de zachtmoedigen.

Hij heeft Mij gezonden om te verbinden de gebrokenen van hart,

om voor de gevangenen vrijlating uit te roepen

en voor wie gebonden zaten, opening van de gevangenis;

om uit te roepen het jaar van het welbehagen van de HEERE

en de dag van de wraak van onze God;

om alle treurenden te troosten;

om aangaande de treurenden van Sion te beschikken dat hun gegeven zal worden

sieraad in plaats van as,

vreugdeolie in plaats van rouw,

een lofgewaad in plaats van een benauwde geest,

opdat zij genoemd worden eiken van de gerechtigheid,

een planting door de HEERE, om Hem te verheerlijken. Jesaja 61

Het gedeelte uit Jesaja spreekt over Jezus en Zijn roeping.

Hij is geroepen om een blijde boodschap te brengen aan zachtmoedigen.

Om te verbinden gebrokenen van hart.

Om voor gevangenen vrijlating uit te roepen.

Om alle treurenden te troosten.

Om hen te geven een sieraad in plaats van as.

Omdat Jezus geroepen is, gaat het volledig van Hem uit.

 Je hoeft je niet in allerlei bochten te wringen.

Uren op je knieen te liggen om bijstand te vragen.

Het iniatief gaat volledig van Hem uit. 

Die wetenschap helpt mij in deze periode van verwarrende gerafelde rouw.

Jezus is door God de Vader  geroepen om aan mijn zijde te gaan.

Vanuit deze heerlijke wetenschap mag ik me dankbaar en vol vertrouwen aan Hem overgeven. 

Nog voordat je bestond kende Hij je naam.

Hij zag je elk moment en telde elke traan.

Omdat Hij van je hield gaf hij zijn eigen Zoon.

Hij wacht alleen nog maar totdat je komt.

En wat je nu ook doet, Zijn liefde blijft bestaan.

Ook niets wat jij ooit deed verandert daar iets aan.

Omdat Hij van je houdt gaf hij zijn eigen Zoon.

En nu is alles klaar wanneer jij komt.

Kom tot de Vader, kom zoals je bent.

Heel je hart, al je pijn

is bij Hem bekend.

De liefde die Hij geeft, de woorden die Hij spreekt.

Daarmee is alles klaar wanneer jij komt.

En wat je nu ook doet, Zijn liefde blijft bestaan

Ook niets wat jij ooit deed veranderd daar iets aan

Omdat Hij van je houdt gaf Hij Zijn Eigen Zoon

En nu is alles klaar wanneer jij komt

Kom tot de Vader

Kom zoals je bent

Heel je hart, al je pijn

Is bij Hem bekend

De liefde die Hij geeft

De woorden die Hij spreekt

Daarmee is alles klaar wanneer jij komt (2x)

De liefde die Hij geeft

De woorden die Hij spreekt

Hij wacht alleen nog maar totdat je komt (2x)

@Lineke

Voor het eerst en niet...

Gisteren was ik voor het eerst van mijn leven op de volksuniversiteit en voor het eerst van mijn leven begon ik aan een cursus creatief schrijven.

Voor het eerst van mijn leven was ik de eerste en zat een half uur in een leeg klaslokaal.

Niet voor het eerst was ik bang dat ik het niet kon vinden dat ik  de verkeerde metro zou nemen.

Niet voor het eerst maakte ik me van te voren zorgen over van alles en nog wat.

Niet voor het eerst voelde ik me klein tussen al die studenten die al van alles en nog wat gedaan hadden op schrijfgebied.

Niet voor het eerst was ik de Groningse ( boerin) tussen al die Westerlingen en verstond ik de fluisterstem van mijn underdogerfenis beter dan de duidelijke van de lerares.

Voor het eerst luisterde ik naar gedichten als steun voor die (Groningse) boeren.

Voor het eerst las ik mijn gedicht voor, gemaakt uit 3 gearceerde regels van een krant.

Ouderen uit het verpleeghuis

Ze zijn de trechter ingelokt

Nu nog stoppen met

Het hoofdpijndossier

Eén weg over

En vooruit

Ze zijn de trechter ingelokt

De ouderen uit het verpleeghuis.

Niet voor het eerst kwam ik fier en trots thuis, omdat de ik het toch maar geflikt had.

@Lineke