Niet in de vrij.

 Gisteren moest ik om 13.00 in Rotterdam zijn. Beneden in een parkeergarage in de auto stapvoets gewijs of stilstaand op weg naar een witte partytent. Vriendelijke mondkapjes en spatbeschermde gezichten reikten me een zakdoekje en een plastic zakje aan. Neus snuiten zakdoek in het plastic zakje en bij me houden.

Klaar voor de coronatest.

Spatel en iets scherps achter in mijn mond en wattestokje of id ver in mijn neus. “Dat was het mevrouw u krijgt wel bericht.”

Mevrouw reed weer naar huis, denkend aan het begin van het avontuur.

Vorige week woensdag heftige buikpijn. Niet onbekend ik ben er al eens voor doorgestuurd vanwege mijn achtergrond. Donderdag heftige buikpijn. en zo moe.

Burgemeester Aboutaleb had Corona. Geen verkoudsheidsklachten maar heftige buikpijn. Dus zaterdag gebeld, niet naar Aboutaleb natuurlijk, alhoewel ik het een zeer sympathieke man en een goed leider vind.

Mijn klachten uitgelegd en een afspraak gepland.

Dinsdag om 13.00 in Rotterdam.

De hele tijd bleef ik binnen. Boodschappen waren bezorgd, koel en vrieskast vol.

Enkel nog wat fruit gebracht door lieve vrienden en bereidwillige mensen die mw.B. uit lieten.

Nerveus? Volgens mij totaal niet.

Maar toen ik mijn auto wilde starten, kreeg ik hem niet in de vrij. En dat is toch echt een vereiste met een automaat.

Ik belde mijn lieve buurman die me helpt als er iets is met de auto. Niet dat ik pech heb want hij is nog geen jaar oud. Maar als ik vragen heb waarvan de antwoorden in het serviceboekje staan en die ik nooit lees.

Ik bel daar de buurman voor. De lieverd kreeg de auto in de vrij en liep weg.

Ik kreeg de motor niet aan de praat en gilde hem achterna. Onder zijn kundige hand sloeg hij onmiddelijk aan.

Ik kon van start.  Na een uurtje kwam ik weer thuis en stelde mezelf de vraag, waarom ik zo in paniek was geraakt. Want dat was het, het was even pure paniek.

De eenzame rit naar de teststraat niet wetend wat je te wachten staat en of je corona hebt klikte aan iets vast uit het verleden.

Iedere dag dapper maar moederziel alleen in de auto naar de bestraling in het Daniel den Hoed.

25 bestralingen. 25 dagen. En die herinnering blokkeerde mijn versnelling en hield de motor stil.

En nu? Wachten op de uitslag..En spuugzat zijn van het binnen zitten.

@Lineke

Een dominospel?

 Kijken of die het doet en ja hoor.

Het toetsenbord die bij de tablet hoort. Ik ben dol op snufjes op het gebied van software en zo. In een heel grijs verleden heb ik een secretariële opleiding gevolgd en kreeg ik computerles.

Dit was met floppies. Omdat ik super snel doorhad wat de docente bedoelde was ik een aantal stappen vooruit en liep het systeem continu vast. Eigenlijk is dat hoe het altijd ging. Dingen supersnel door hebben en een aantal stappen vooruit zijn.

Niet iets om blij mee te zijn. Ik heb gehuild geprotesteerd. Gezegd dat ik het niet leuk vind dat ik zo geschapen ben.

Want als 2 % van de bevolking is zoals ik ben is dat best wel eenzaam.Je wordt niet begrepen.

Toch land ik steeds meer in mezelf. Ik lees het boek “ Meer dan intelligent” 

4 kenmerken noemt ze in het zg “Luik van zijn.”

1. sterk rechtvaardigheidsgevoel

 Oeps dat herken ik vooral bij mijn zoon ( ook HB) want als ik iets beloofde en het kon niet doorgaan, was hij uitermate verontwaardigd. 

2. Grote gevoeligheid.

Klopt helemaal. Versterkte bewustzijn, een grotere intensiteit als het aankomt op potentiële problemen en mogelijk gevaar. Oh ja zeker nu met de Corona. Het loopt door elkaar heen.

Het virus de besmettingen de symptomen de maatregelen mensen zwart aangelopen op de ic en hoe houd ik het buiten de deur. Een hoofd wat nooit stilstaat.

3. Kritische instelling.

Laten we het daar maar niet over hebben.

        4. De lat hoog leggen. 

Klopt helemaal. In mijn werk niet begrijpen dat mijn baas niet zoveel van mij vroeg als ik van mezelf vroeg. Als ik op apegapen tegenover hem zat, zei hij dat als ik voor me 60 of 70 procent in zou zetten, het voor hem 100 procent zou zijn.

Maar Hoogbegaafd zijn is ook superhandig. Vanavond zag ik een mogelijkheid om geld te generen voor een noodlijdende organisatie en binnen een half uur was het geregeld. Ik kan je niet zeggen hoe dat werkt in mijn hoofd, het lijkt op een dominospel.

Een aantal blokjes op een rij. Ik duw tegen het eerste blokje en binnen no time liggen alle blokjes om en ben ik waar ik wezen wil. Zoiets? 

Als ik teveel over mezelf praat, moet je maar verder gaan hoor. 

@Lineke

Pappa ik lijk steeds meer op jou

“Was je ook te slim voor hem?”

In een eerste gesprek met een therapeut werd me deze vraag gesteld. Het zette me aan het denken. Wat zeg ik, de vraag zette me volledig op de kop.

Toen ik uit Israël vertrok, kreeg ik een prachtige beoordeling mee. Het was geschreven door een zeer intelligente Joodse vrouw die samen met haar man een meisjesschool in Zuid Afrika had opgezet en geleid.

Iemand die wist waar ze over sprak. Ze vertelde dat ik een zeer intelligente warmhartige vrouw was die iedere procedure die volkomen nieuw voor haar was binnen no time onder de knie had. Ik las het met een stille verbazing.

Dit was ik.  En zo ging ik verder. Een tijd terug las ik een artikel over mensen met HSP.

Dat ik een HSPer ben weet ik al jaren en daar heb ik me mee verzoend.

Maar ze schreef en ze motiveerde het heel grondig het komt vaker voor dat HSPers ook Hoogbegaafd zijn. Ik las het artikel en wist, dit ben ik.

Ik vond het wel leuk. Bijzonder dat ik ook hoogbegaafd ben.

En dat was het. Maar de vraag van de therapeut zette alles op zijn kop.

“Was je ook te slim voor hem?”

Die vraag heeft me de halve nacht doen huilen.

Want in een keer viel alles op zijn plek.

Daarom werd ik niet begrepen. Daarom gepest als degene die altijd alles beter wist.

Ik was immers 7 stappen vooruit. Zag supersnel oplossingen en maakte de rest in de war.

Er was een persoon die me herkende en begreep. En dat was mijn vader. Hoe eng was dat om te omarmen en onder ogen te zien. De man waarmee ik ook moeilijke dingen had meegemaakt.

Als ik onze hoogbegaafdheid zou omarmen zou ik dan opnieuw het moeilijke negeren?

Ik bad en wist dat ik geborgen ben in Christus. Ik koos er voor om de weg te gaan.

En nu, meer en meer word ik heel. Zie ik wat mijn vader mij vroeger geschonken heeft. Weet ik hoe hij me bevestigde, mijn diepe vragen herkende, de angsten begreep.

Zie ik hoe ik op hem lijk. Hij was een zeer intelligente man. Een man die zich sterk maakte voor mensen in de problemen.

Het vakbondswerk was hem op het lijf geschreven.

Hij droeg ons gezin. Een moeder die door verwondingen niet in staat was een gezin met 4 kinderen draaiende te houden.

Hij stuurde, regelde en stimuleerde.

Aan het einde van de maaltijd bijvoorbeeld waren er discussies.

Hij leerde ons te denken en voor onze mening uit te komen. Pa en ik zongen vaak en veel.

Mijn kennis van liederen heb ik aan hem te danken. Maar ook mijn drive om me in te zetten voor mensen met problemen.

Onlangs ben ik gevraagd om vrijwilliger te worden bij het inloopspreekuur van het Sociaal Domein.

Een laagdrempelige manier om voorzichtig met je problemen voor de dag te komen en samen naar oplossingen te zoeken.

Pa, dat heb ik van jou..

@Lineke

 

 

 

 

 

 

Een gedicht wat raakt.

 

His and mine.

 

My joy, a falling star

For one brief moment bright;

But God’s, the changeless firmament

That holds a changeless light.

 

My love, the ebb and flow

Of ocean’s restless tides;

But He the towering cliff above

That evermore abides.

 

My trust, the spider’s web,

As gossamer, as frail;

His Word, the everlasting hills,

Whose strength can never fail.

 

My peace, a shallow pool,

Soon brimmed and sooner dried;

But God’s, an ever-flowing stream

With waters deep and wide

 

O rock! O steadfast hills!

Far sky , and river free!

Thy strength, Thy sure serenity,

Thy quietness, give me.

Een gedicht geschreven door Annie Johnson Flint.

Bij het beluisteren (audiobook) en het lezen ( He giveth more grace) vullen mijn ogen zich met tranen en word mijn hart zacht. En ik vraag me af wat in vredesnaam de oorzaak is, dat ik het altijd zelf moet doen.

Dat ik een meetlat leg langs mijn christenzijn.

Meer liefde, meer vreugde, meer vertrouwen, want aan dat laatste ontbreekt het zeker.

Meer vrede.

Is het omdat christenzijn een prestatie is? Omdat de mens met zijn gaven en talenten verheven is tot een soort van god ?

In het gedicht van ms.Flint komt het zo goed naar voren.

Wat ik heb stelt niet veel voor, maar God heeft wat mij ontbreekt, God is wat ik niet ben..

En dat zet mij op de juiste plaats ten opzichte van Hem.

Een plaats waarin ik met mijn beide voeten op de aarde mag staan en niet op mijn tenen hoef te lopen.

Het doet me denken aan psalm 103.

 

@Lineke

 

Snap jij het? Ik niet echt.

Het is alweer een tijdje terug dat ik geschreven heb. In de afgelopen periode ben ik samen met 5 andere mensen druk geweest. We bedachten acties voor kwetsbare mensen in ons dorp en van lieverlee kwam er ook nog een krantje uit. Ik nam plaats in de eindredactie. Het klinkt heel voornaam, maar het houd in dat ik een laatste blik sla op het eindresultaat en de foutjes die er nog in zitten en dat zijn er weinig, uit haal.

De tijd dat we actief waren zit er bijna op en ik moet zeggen dat ik er naar uit zie.

Net zo goed als ik er naar uit kijk dat het virus met al zijn beperkende maatregelen verdwenen is.

Vanavond bromde de eerste vliegmachien weer boven mijn hoofd. Het is stil geweest in de afgelopen maanden. Stil op straat. Stil in de lucht.

De aarde was oorverdovend stil. En wat was dat wennen. Het was bevreemdend alsof ik overgezet was op een andere planeet.

Een zelfde ervaring had ik toen ik in mijn uppie in Tiberias stond  .

Onder aan een trap wachtend op mijn buitenlandse huisgenoten die nog ergens naar toe waren gelopen.

Ik stond daar en miste ineens mijn land, mijn omgeving, mijn taal en bovenal mijzelf.

Alsof de Geest me had opgenomen en ergens anders had neergepoot.

Ik wist tegelijkertijd dat ik zou wennen. Dat het land mij toestemming zou geven om  het me eigen te maken, Dat we samen af en toe een robbertje zouden vechten om te kijken wie de sterkste was. Want ik als Nederlandse met al haar waarden die haar heilig leken vertelde haar regelmatig dat het anders moest. Maar dat land bleef geduldig wachten totdat ik me kon overgeven.
Ze vond het goed dat waar ik mijn voetstappen zou zetten ik een afdruk van mijn wezen achterliet.

En dat ik tijd nodig had van om gewoonten,die heilig leken maar er toch niet toe deden los te laten. Niet daar, want daar was het anders.

Zoals het geluid van explosies in de verte en de helikopters boven mijn hoofd die gewonden afvoerden naar het ziekenhuis.

De drang om iets te moeten doen, want je kunt toch niet apathisch in je bed blijven liggen.

Dat actief willen zijn bracht ik onder de noemer “Nederlands.”

Op zijn minst moeten we een girorekening openen om geld te storten.

Nu ik aan het einde van een actieve periode sta en de rust mag in gaan lijkt het erop dat ik de Nederlandse cultuur weer volledig omarmd heb.

Ja, ik ben heel drukdoenerig geweest. En ik verlang er naar de rust in te gaan.

Tegelijkertijd vraag ik me af of dat zo maar mag. Of het geoorloofd is.

Snap jij het? Ik niet echt.

@Lineke

Voor eeuwig en altijd.

 Lief mens,

Hoe gaat het met jou? Geniet je vandaag van het zonnetje wat Ik voor jou laat schijnen? Of trekken donkere wolken van zorgen jouw lucht dicht?

Beiden mag, Mijn lief Kind, Ik zal je nooit veroordelen. Ik weet van verre wat er in je omgaat, voor Mij is niets onbekend.

Maar ondanks dat Ik precies weet wat er in je leeft, verlang IK er zo naar dat je je hart met Mij deelt. Misschien overrompelt je de tijd waarin je nu leeft.

En ben je stemmeloos geworden, omdat het zo raar en vreemd is, zo beangstigend.

Maar elke fluistering van je ziel, elke stille traan die je hart huilt, liggen onder een liefdevolle vergrootglas en worden door Mij opgemerkt.

Je hebt het gevoel dat de hemel gesloten is, omdat IK ergens anders MIJN verblijf houd. Maar dat is jouw gevoel, de waarheid is anders.

Want al zou je gaan wonen aan het uiterste puntje van de aarde, ook daar ben IK en ook daar zal Mijn Hand je vast houden.

En als je denkt dat je Mijn nabijheid niet verdient, omdat je in dagen geen Bijbel hebt gelezen of je gebeden niet hebt opgezegd, weet dan dat Ik geen mens ben.

Een mens die zich verontwaardigd terug trekt, omdat het zich genegeerd voelt.

Zo ben IK niet. Altijd sta IK klaar en als je tot MIJ nadert nader Ik tot jou.

En aan je zonden denk IK niet meer, IK doe ze weg zo ver het oosten is van het westen.

Jij denkt er nog vaak aan en repeteert voortdurend wat er mis ging.

Maar Mijn lieve kind, het is allang weggedragen aan het Kruis door Mijn Zoon Jezus.

Zijn liefdesoffer voor jou was toch niet voor niets? Hij verliet de volmaakte hemel, daar waar Hij Zich koesterde in Mijn Onvoorwaardelijke Vaderliefde.

Dat deed Hij voor jou. Hij nam vrijwillig alle leed, alle onbegrepen pijn, alle vragen waar je nu nog geen antwoord op hebt en wat voor jou scheiding brengt tussen Mij en jou op Zich.

IK weet het, telkens als je MIJ voelt naderen, als je er niet om heen kan dat Ik zorg, duw je Mij weer weg.

Denk je dat IK het niet meer verdien om jouw God te zijn, omdat IK Me niet aan jouw voorwaarden en regels heb gehouden.

Maar in tegenstelling tot jou heb IK je onvoorwaardelijk lief.

IK heb je lief ook als je Me in de hoek zet.

Want niets kan jou scheiden van MIJN Liefde.

IK sta aan je de tralievenster van je hart en kijk naar binnen. Ik zie achter de afwijzing van Mij, jouw tranen en pijn. En wacht, wacht.

Wacht geduldig tot de warmte van Mijn ogen jou het vertrouwen geeft om je hart uit te storten.

Mijn lieve kind, IK houd van jou, voor eeuwig en altijd.

@Lineke

Uitgestrekte armen

Is anderhalve meter

Twee uitgestrekte armen

Afstandelijke veiligheid?

Of zijn

Twee uitgestrekte armen

Om te omhelzen

De wereld aan een Vaderborst

Die een hartenklop doet horen

Van grenzeloze liefde

Zo ver het oosten

Van het westen is

En dichterbij

Een schoot om op te kruipen

Een borst om aan te laven

Vleugels om onder te schuilen

Roepen dat word gehoord

Een schreeuw aan een Kruis

Geen oordeel

Dat werd al gedragen

Door een Stervende Stem die riep

Het Is volbracht.

@Lineke