Ze zit aan
haar tafel in haar huis. Ze kijkt naar haar schatten, die ze uitgestald heeft.
Schatten die bij haar horen, die alles over haar vertellen.
Een
stapeltje boeken. Een hoopje schelpen gevonden op het strand. Kleurige stofjes,
want ze houdt zo van stofjes en kleurtjes. Kwasten en verf om te schilderen.
Het hoort bij haar.
De wind.
Ze hoort de wind om het huis huilen.
Hij probeert
via kieren naar binnen te komen. Maar ze heeft haar deuren gesloten. Dat wat op
tafel ligt is van haar en daar blijft hij af. Denkt ze.
Toch lukt
het de orkaankracht binnen te dringen.
De storm
raast over de tafel en neemt al haar kostbaarheden mee. In een vlaag is het
verdwenen en word haar tafel bedekt met de rotzooi van hem.
Ze wordt
gedwongen er naar te kijken, omdat hij het wil.
Haar
schatten zijn nergens meer te vinden. En alles van hem vult haar tafel.
Hoe is het
de wind gelukt om binnen te komen?
De dichte deur.
Soms zijn er
mensen die een gesloten deur niet accepteren. Die het “tot hier toe en niet
verder” zien als een uitdaging om de deur open te breken.
Vaak gaat
het met een dubbele agenda. Ze kloppen aan en lijken belangstelling voor jouw
kostbaarheden te hebben. Zullen we ze samen eens bekijken? Die schelpen, boeken
en schilderijen?
Maar de
ervaring heeft geleerd, dat als deze mensen binnen zijn, je tafel leeg vegen om er
hun schatten op te leggen.
Het is niet
zo dat ze jouw schatten laten liggen en kijken of die van hun er bij passen. Nee,
jij moet je tafel leegmaken, jezelf leeg maken.
En dat onder
het mom van de liefde en van Jezus, Die ons leert de minste te zijn en allerlei
andere Bijbelteksten die in hun straatje passen en waarmee ze jou onder druk willen zetten.
Verborgen pijn.
Ze doen het
niet zonder reden. Vaak zit er een verborgen pijn uit een ver verleden die niet
is verwerkt.
Afwijzing
bijvoorbeeld. En telkens als ze afgewezen worden, raakt het de pijn en zien ze
jou als oplossing. Jij moet die pijn wegnemen.
Helaas dat
gaat niet meer. En helpend is het ook al niet.
Het is
belangrijk om te weten dat er een tafel klaar staat.
Een tafel
die gedekt is met gebroken brood en wijn.
Hij is
gedekt met schatten uit de hemel.
Daar mag je eten en drinken van de Bron die
nooit opraakt.
@Lineke
Echt goed geschreven, je maakt het heel duidelijk met dat voorbeeld van de schelpjes. Ik zie het voor me gewoon.
BeantwoordenVerwijderenOok wel een beetje pijnlijk herkenbaar soms. Ik denk dat ik ook weleens een deur heb ingeramd bij anderen.
Ook ik heb weleens een deur ingeramd. Maar juist dat helpt je hopelijk om met je pijn naar de enige juiste plek te gaan.
Verwijderen