Deze maand
is het weer zover. Naar het Erasmusziekenhuis voor een mamagrafie.
Elf jaar
geleden werden er twee tumoren ontdekt en in eerste instantie over het hoofd
gezien. In de bus zagen ze het, in het ziekenhuis ontkenden ze het.
Twee jaar
later zaten 6 kleine tumoren om de twee grote en na een radicale amputatie, 16 chemobehandelingen, 25 bestralingen en verdere behandeling ging ik een onzekere
toekomst in.
Twee jaar
met twee tumoren in mijn rechterborst, waar niets aan gedaan was had alle kans
om uit te zaaien niet waar?
In 2013 werd
bekend dat Kinga Bán ziek was. Een knobbeltje in de borst wat al was
uitgezaaid.
Kinga, ze
werd mijn lotgenoot, mijn tochtgenoot.
Hoe vaak ik niet
aan haar dacht.
“ Al is mijn
kanker uitgezaaid toch kan ik nog een waardevol leven leiden kijk maar naar
Kinga.” waren zo mijn gedachten als de angst om het hoekje kwam gluren.
Uitgezaaide
borstkanker is niet direct het einde.
Twee keer
bezocht ik een concert waarin ze optrad. Twee keer naar Sela waar ze toen nog
in meezong.
De eerste
keer was net bekend geworden dat ze ziek was. Ik ging om haar te supporten.
Ze stond bij
de cd tafel toen ik in een rij mijn beurt afwachtte.
Ik vroeg
haar hoe het met haar ging en vertelde dat ook ik borstkanker had gehad en dat
ik kwam om haar te steunen.
Ik had mijn
zin net afgemaakt toen er achter mij enthousiast naar haar werd geroepen en zij
op dezelfde wijze reageerde.
Ik liep door,
ik had immers mijn zegje gezegd.
Ik voelde
een hand op mijn arm en draaide me om.
Kinga keek
me aan met haar warme bruine liefdevolle ogen en vertelde hoe het ging.
Op dat
moment leefde ze nog in een roes en realiseerde ze zich nog niet echt wat het
zou brengen.
Wat
waardeerde ik het dat ze de moeite nam om me achterna te lopen.
Hoe anders
had ik het meegemaakt met befaamde sprekers en zangers die op een afstand
bleven.
De tweede
keer dat ik een concert bezocht zag ik in de zaal verschillende vrouwen met mutsjes
op. Met zieke gezichtjes.
Lotgenoten
die zich begrepen voelden door Kinga.
Kinga
vertaalde de hoop, die er is als je in Jezus gelooft.
Kinga die de
angst en onzekerheid meenam met haar engelenstem en bracht voor de troon van
Genade.
Kinga die je
aanmoedigde om een getuige te zijn in gebrokenheid.
Zij zong met
haar uit duizenden herkenbare stem vrijmoedig en dwars door het happyclap teneur die als een golf door kerken
ging.
Zij maakte
plaats voor het lijden, de dood en de hoop.
Zij liet
zien met haar liederen dat het leven niet maakbaar is en niet gladjes verloopt.
Vannacht
droomde ik maar steeds over haar.
Het was voor
mij een signaal dat ik, al had ik haar sterven verwacht, ik er verdrietig om
ben.
Hoe gaan we nu
verder zonder Kinga?
IK ZAL ER ZIJN
Hoe wonderlijk mooi is uw eeuwige Naam.
Verborgen aanwezig deelt U mijn bestaan.
Waar ik ben, bent U: wat een kostbaar geheim.
Uw naam is ‘Ik ben’ en ‘Ik zal er zijn’.
Een boog in de wolken als teken van trouw,
staat boven mijn leven, zegt: Ik ben bij jou!
In tijden van vreugde, maar ook van verdriet,
ben ik bij U veilig, U die mij ziet.
De toekomst is zeker, ja eindeloos goed.
Als ik eens moet sterven, als ik U ontmoet:
dan droogt U mijn tranen, U noemt zelfs mijn naam.
U blijft bij mij Jezus, laat mij niet gaan.
‘Ik ben die Ik ben’ is uw eeuwige naam.
Onnoembaar aanwezig deelt U mijn bestaan.
Hoe adembenemend, ontroerend dichtbij:
uw naam is ‘Ik ben’, en ‘Ik zal er zijn’.
O Naam aller namen, aan U alle eer.
Niets kan mij ooit scheiden van Jezus mijn Heer:
Geen dood en geen leven, geen moeite of pijn.
Ik zal eeuwig zingen, dicht bij U zijn.
@Lineke
IK ZAL ER ZIJN
Hoe wonderlijk mooi is uw eeuwige Naam.
Verborgen aanwezig deelt U mijn bestaan.
Waar ik ben, bent U: wat een kostbaar geheim.
Uw naam is ‘Ik ben’ en ‘Ik zal er zijn’.
Een boog in de wolken als teken van trouw,
staat boven mijn leven, zegt: Ik ben bij jou!
In tijden van vreugde, maar ook van verdriet,
ben ik bij U veilig, U die mij ziet.
De toekomst is zeker, ja eindeloos goed.
Als ik eens moet sterven, als ik U ontmoet:
dan droogt U mijn tranen, U noemt zelfs mijn naam.
U blijft bij mij Jezus, laat mij niet gaan.
‘Ik ben die Ik ben’ is uw eeuwige naam.
Onnoembaar aanwezig deelt U mijn bestaan.
Hoe adembenemend, ontroerend dichtbij:
uw naam is ‘Ik ben’, en ‘Ik zal er zijn’.
O Naam aller namen, aan U alle eer.
Niets kan mij ooit scheiden van Jezus mijn Heer:
Geen dood en geen leven, geen moeite of pijn.
Ik zal eeuwig zingen, dicht bij U zijn.
@Lineke
Wat een voorbeeld en zegen was deze vrouw, ook voor mij die niet leidt onder deze ziekte maar door andere diepe talen gaat, ook ik mag ervaren "Ik zal er zijn"
BeantwoordenVerwijderenWat zal het koor in de hemel met al de heiligen mooi klinken, en nu met ook haar stem nog een beetje mooier, waar het Hem alle eer toezingt.
Wat een mooi eerbetoon Lineke. Kinga komt voor mij door deze blog ook even dichtbij. Ik ken haar alleen van stem. Een mens om nooit te vergeten. Troostrijke muziek die zal blijven, ook nu zij er niet meer is.
BeantwoordenVerwijderen