1ste Advent

Sommige preken zullen me altijd bijblijven.

Ik weet nog exact waar ik zat in de kerk van mijn jeugd.

Ik herinner me nog de man die op de preekstoel stond. Hij was een godsdienstleraar.

Het was advent. Hij had een indringende vraag. Wat als baby Jezus in jouw armen word gelegd.

Is je hart klaar om Hem te ontvangen.

Ja van je armen naar je hart. Als er een baby in je armen word gelegd doet dat iets met je.

Er zijn mensen die het weigeren. Het is te kwetsbaar.

“ Ik wacht wel tot ze groter zijn. Dit is me veel te klein.”

Een kindje vindt de weg naar het meest kwetsbare in je eigen hart. Het raakt je weerstand aan en je boosheid.

Je ervaart dat je macht hebt over dit kleine wezen. En dat maakt bang.

Maar het doet je macht wegsmelten en het enige wat overblijft is de kleinheid van jou.

Is je hart bereid om het kind Jezus te ontvangen?

Durf je het in je armen te nemen? Durf je het te omarmen en durf je het op te nemen in je wezen in je zijn?

Advent. En ieder jaar komt deze vraag die jaren geleden gesteld werd vanaf de preekstoel die stond in de kerk van mijn jeugd weer naar me toe.

En ieder jaar wil ik opnieuw mijn hart toebereiden tot een kribbe waarin Jezus gelegd mag worden.

Be born in me,

@Lineke